اولین آشنایی من با ایشان در کردستان بود. اولین بار ایشان را در سال ۵۸ در سقز  دیدم. چون سقز زیر نظر پایگاه کرمان بود و بقیه پایگاه‌ها هم به پشتیبانی ما می‌آمدند. در میدان صبگاه سقز فرود می‌آمدیم و در آنجا زندگی می‌کردیم و کلیه فعالیت‌های پروازی ما از آنجا انجام می‌شد. ایشان واقعا مرد اخلاق بود و چیزهای خوبی به ما یاد می‌داد.

در یک عملیات سنگین بچه‌ها را در دره خان و بانه هلی برن کرده بودند و با کومله و دمکرات می‌جنگیدند. شهید صیاد نیز در این عملیات حضور داشتند. با بالگرد به منطقه می‌روند در بازگشت همه را سوار می‌کنند ولی به دلیل درگیری شدید در منطقه خودشان جا می‌مانند. تنها صیاد جا مانده بود. من و درجزی پور که با هلی کوپتر کبرا پرواز می‌کردیم به نزدیک کوه رفتیم و ایشان اسکیت را گرفتند و پاهایشان را دور اسکیت قلاب کرده بودند و ۱۰ تا ۱۵ کیلومتر که از منطقه دور شدیم. ایشان را در جای امن پیاده کردیم و آنجا سوار نفربر شدند. ایشان در سقز از ما تشکر کردند و گفتند: چرا با دست پایین را نشان می‌دادی؟ گفتم برای اینکه از این بالگرد (کبرا) برای نجات هم استفاده می‌شود.