ورزش 3/گری نویل، مدافع سابق منچستریونایتد، معتقد است که کوین دی بروینه بهترین بازیکن پستش در تاریخ لیگ برتر است.
 دی‌بروینه این هفته اعلام کرد که در پایان فصل از منچسترسیتی جدا خواهد شد و این پایان یک دوره ۱۰ ساله است که این بازیکن در آن هنر بازی در میانه میدان در فوتبال انگلیس را دوباره تعریف کرده است.
آمار او خودش به خوبی گویای همه چیز است. دی بروینه ۱۱۸ پاس گل در لیگ برتر ثبت کرده است که تنها رایان گیگز بیشتر از او پاس گل داشته است و بهترین نسبت دقیقه به پاس گل در تاریخ این رقابت‌ها را دارد، به طوری که هر ۱۷۷ دقیقه زمینه‌ساز به ثمر رسیدن یک گل برای تیمش شده است.
او در طول دوران حرفه‌ای فوتبالش در رقابت‌های لیگ برتر انگلیس هر ۱۱۱ دقیقه در یک گل یا پاس گل دخالت مستقیم داشته است که او را از دیگر بزرگان همچون فرانک لمپارد (۱۷۵ دقیقه)، سسک فابرگاس (۱۶۴ دقیقه) و داوید سیلوا (۱۵۷ دقیقه) پیش می‌اندازد.
پس از تساوی ۰-۰ یکشنبه منچسترسیتی مقابل منچستریونایتد بود که گری نویل مدعی شد که دی بروینه بهترین بازیکنی است که لیگ برتر تا به حال در این پست دیده است. او در این باره گفت: «کوین بازیکن کلاسیک هافبک میانی یا وینگر راست یا شماره ۱۰ نیست. بازیکنانی که وقتی او را تماشا می‌کنم به یادشان می‌افتم، دیوید بکام و استیون جرارد هستندو این از نظر کرنرهایی است که می‌زند. این بازیکنان از بهترین‌هایی هستند که ما در لیگ برتر دیده‌ایم اما او در پست خودش بهترین است.
کوین دی بروینه باید در تیم منتخب تمام تاریخ لیگ برتر من هم باشد. من فکر می‌کنم او بهترین بازیکن لیگ برتر در هفت یا هشت سال گذشته بوده است و کرنرهایی می‌زند که مدافعان نمی‌دانند آیا باید به آن برخورد کنند یا بگذارند رد شود چون آن توپ در ناحیه‌ای قرار می‌گیرد که بین آنها و دروازه‌بان بسیار خطرناک است.
شما دقیقاً می‌دانید او چه کار خواهد کرد. او در واقع از نظر خواندن بازی قابل پیش‌بینی است. بکام و جرارد هم همینطور بودند اما مشکل این است که شما هنوز نمی‌توانید کاری در این باره انجام دهید چون دقت و صحت پاس‌های او به حدی خوب است که شرایط را سخت می‌کند. او بازیکنی در کلاس جهانی است و ارسال‌های او برای من، هر بار که تماشایش می‌کردم، یک اثر هنری بود.
آمار دقیقه به گل او ۱۱۱ دقیقه است که بسیار بالاتر از باقی بازیکنان است. این کمک به بازی‌ها فوق‌العاده است. دی بروینه در سمت راست بسیار حساب‌ شده بازی می‌کرد. با این حال، اگر تیم به او نیاز داشت، خودش را به مناطق دیگری می‌رساند و به توپ می‌رسید و کرنرهایی را روی محوطه جریمه می‌زد.»