راسخون/ حضرت یحیی علیه‏السلام پسر حضرت زکریا علیه‏السلام و از پیامبران بنی‏اسرائیل بود، و در قرآن کریم به نبوتش تصریح شده است. حضرت زکریا علیه‏السلام وقتی به سن پیری رسید، چون فرزندی نداشت و بیم داشت نبوت به دست نااهلان برسد، از خداوند خواست فرزندی به وی عطا کند تا وارث او و وارث آل‏یعقوب باشد. خداوند نیز حضرت یحیی علیه‏السلام را به وی ارزانی داشت. در کلام‏الله مجید، نام حضرت یحیی علیه‏السلام پنج بار آمده و چند فضیلت نیز برای او بیان شده است؛ ایمان وی به حضرت عیسی علیه‏السلام، پارسایی و عفت و ترک آمیزش با زنان و نیز اعطای مقام نبوت در کودکی از جمله ویژگی‌ها و فضیلت‌های حضرت یحیی علیه‏السلام می‏باشد که در قرآن کریم به آن‏ها اشاره شده است. در احادیث آمده است که حضرت یحیی علیه‏السلام در سه سالگی به مقام نبوت نائل شد و در پنج سالگی در جمع بنی‏اسرائیل سخن گفت و آنان را موعظه کرد. مادر وی خواهر یا خاله حضرت مریم سلام‏الله علیها بوده و خودش پسرخاله و تصدیق‏کننده حقانیت عیسی علیه‏السلام بود. از عبادت و زهد و دنیاگریزی و گریه‌های حضرت یحیی علیه‏السلام احادیث فراوانی رسیده است. نقل است که جامه‌اش از لیف - پوست درخت خرما -، خوراکش از برگ درختان و نان جو، و فرش و بسترش زمین بود. خانه‌ای نداشت و وقتی شب فرا می‌رسید، هرجا که بود، همان‏جا می‌ماند و شب را به صبح می‌رساند. یحیی علیه‏السلام سرانجام به‏وسیله هرود پادشاه فلسطین به شهادت رسید. سبب قتل وی، مخالفتش با ازدواج غیرشرعی هرود با دختر همسرش بود. برخی مورخین نیز انگیزه قتل او را مخالفتش با ازدواج پادشاه با برادرزاده‏اش عنوان کرده‏اند. آرامگاه حضرت یحیی علیه‏السلام در مسجد جامع اموی می‏باشد که اکنون نیز اثر آن باقی است.