تسنیم/ در میانه بحران تعرفه‌ای آمریکا و چین که به سمت جنگ تعرفه‌ای پیش می‌رود، پکن اهرمی دارد که آمریکا ندارد و آن اوراق قرضه خزانه‌داری است.
به گزاری گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، چین حدود 761 میلیارد دلار از اوراق قرضه خزانه‌داری ایالات متحده را در اختیار دارد و فروش این دارایی‌ها می‌تواند ضربه‌ای شدید به اقتصاد آمریکا وارد کند.

خبرگزاری اسپوتنیک، در میانه دستور ترامپ برای افزایش تعرفه واردات از چین تا 104 درصد، با طرح مسأله فوق این سؤال را مطرح کرد که اما آیا پکن واقعاً دست به چنین اقدامی خواهد زد؟

تام لونگو، تحلیل‌گر مالی، به خبرگزاری اسپوتنیک گفت که به دلیل مازاد تجاری عظیم با آمریکا، چین دلارهای دریافتی را از طریق خرید اوراق قرضه بازگردانی می‌کند تا ریسک‌های ارزی را کنترل کرده و ثبات اقتصاد خود را حفظ کند.

تام لونگو در این بخش به یک واقعیت کلیدی در روابط مالی چین و آمریکا اشاره می‌کند. چین هر سال مقدار زیادی کالا به آمریکا صادر می‌کند و در نتیجه، مقدار زیادی دلار آمریکا به‌دست می‌آورد. حالا چین با این حجم عظیم دلار چه کار می‌کند؟

او می‌گوید چین این دلارها را به‌جای نگهداری به‌صورت نقد یا تبدیل به ارز دیگر، به‌طور عمده صرف خرید اوراق قرضه دولتی آمریکا می‌کند. چرا این کار را می‌کند؟ دو دلیل اصلی دارد:

کنترل ریسک‌های ارزی: اگر چین بخواهد همه آن دلارها را بفروشد یا به یوان یا ارز دیگری تبدیل کند، باعث می‌شود ارزش دلار کاهش و ارزش یوان افزایش یابد. این اتفاق صادرات چین را گران‌تر و در نتیجه کمتر رقابتی می‌کند. با خرید اوراق قرضه، چین عملاً دلار را در گردش مالی نگه می‌دارد و از نوسانات شدید نرخ ارز جلوگیری می‌کند.

حفظ ثبات اقتصادی داخلی: خرید اوراق قرضه، راهی نسبتاً امن برای سرمایه‌گذاری آن دلارهاست. اوراق خزانه‌داری آمریکا یکی از امن‌ترین دارایی‌های جهان شناخته می‌شود. بنابراین چین با این کار هم دلارهایش را به‌طور مطمئن سرمایه‌گذاری می‌کند، هم ثبات مالی و پولی خود را حفظ می‌نماید.
به زبان ساده، چین این کار را می‌کند تا هم صادراتش آسیب نبیند، هم دارایی‌های دلاری‌اش را به‌شکلی سودآور و کم‌ریسک مدیریت کند.

با وجود کاهش میزان دارایی‌ها در گذشته، لونگو معتقد است که پکن به‌طور گسترده دست به فروش نخواهد زد، چرا که این اقدام ارزش یوان را افزایش داده و به صادرات آسیب می‌زند.

به گفته لونگو، چین آغاز به عرضه اوراق قرضه مبتنی بر یوان به کشورهای جنوب شرق آسیا مانند مالزی و تایلند کرده‌است؛ گامی تدریجی برای کاهش وابستگی به دلار.