خراسان/ «از اقتصاد دولتی تا دولتِ اقتصادی» عنوان یادداشت روز در روزنامه خراسان به قلم غلامرضا بنی اسدی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:

مردم باید پای کار بیایند. معجزه با حضور مردم اتفاق می افتد نه با نقش آفرینی دولت ها. بخش خصوصی را باید تقویت کرد. این یک بایسته ویژه است در سپهر سیاست گذاری اقتصادی کشور. دولت ها، با هر گرایشی نمی توانند صنعتگر و تاجر خوبی باشند. 
خصولتی ها هم به رغم در اختیار داشتن قدرت پنهان و حمایت های آشکار، چیزی بیشتر از دولت ها، علی الارض فرادید نمی گذارند. کار را باید به مردم سپرد که در کار خویش خبره و در امور، کاردان اند. این فقط یک نظر نیست که واقعیتی مجرب است که«اگر دولت مسئول تقسیم ریگ بیابان هم بشود با کمبود ریگ مواجه می‌شویم»، در باره خصولتی ها هم همین نگاه می تواند واقعیت داشته باشد. " إِنَّ اللَّهَ یَأمُرُکُم أَن تُؤَدُّوا الأَماناتِ إِلیٰ أَهلِها؛ همانا خدا به شما امر می‌کند که امانت‎ها را به صاحبانش باز دهید.» که در آیه شریفه ۵۸ سوره نسا می خوانیم که می تواند خوانشی امروزین در حوزه اقتصاد و سرمایه گذاری برای تولید هم داشته باشد. 
کار را باید به کاردان سپرد. کسانی که دست به زانوی خود گرفته و یاعلی گفته و کار را پیش برده اند، اهلیتِ خود را ثابت کرده اند. می شود و حتی باید کار را به اینان سپرد. اینان امانت‎دارترند. به یاد نداریم که کسی از بخش خصوصی اختلاس کرده باشد حال آن که فراوان از این تلخ خبرها در حوزه دولتی می خوانیم. به رغم نظارت های چند لایه باز اختلاس ها رکورد می زنند. با تجربه چندین و چند باره این نوع مدیریت ها این بخش از آیه شریفه ۵ سوره نساء به ذهن متبادر می شود که می فرماید: «وَلَا تُؤْتُوا السُّفَهَاءَ أَمْوَالَکُمُ الَّتِی جَعَلَ اللَّهُ لَکُمْ قِیَامًا؛و اموالی که خدا قوام زندگی شما را به آن مقرّر داشته به تصرّف سفیهان ندهید.» این‎جا فقط اموال به یغما نمی رود که مهم‎تر از آن سرمایه اجتماعی است که قربانی می شود.
 فضای بعد از افشای هر اختلاس را اگر بخواهیم به کلمه تبدیل کنیم این مصراع از یک شعر که می گوید؛«مرکز افتاد برون بس که شد این دایره تنگ» واقعا هم عرصه چنان تنگ می آید که راه نفس را هم با مشکل مواجه می کند. 
بخش خصوصیِ سالم و حرفه ای و باورمند به انقلاب و ایران می تواند این دایره را چنان وسعت دهد که نه تنها مرکز بیرون نیفتد که حاشیه ها هم در متن، جا برای خود باز ببینند. «سرمایه گذاری برای تولید» یک راهبرد است. یک واجب ملی. دولت هم باید زمینه را برای نقش آفرینی مردم و بخش خصوصی فراهم کند. ما به جای اقتصاد دولتی باید به سمتِ دولتِ اقتصادی برویم. دولتی که همه ظرفیت های ملی و ملت را فعال کند. قطعا اگر مردم پای کار باشند، موفقیت هم حاصل می شود.