براساس گزارش The Independent، تاکنون هیچ مطالعه جامعی درباره ارتباط بین کاهش شنوایی و افزایش خطر ابتلا به نارسایی قلبی انجام نشده است. محققان دانشگاه پزشکی جنوب چین نیز در پژوهش جدید خود این شکاف را پر کرده‌اند. آنها در این پژوهش داده‌های ۱۶۴ هزار و ۴۳۱ نفر را به مدت ۱۱ سال بررسی کردند.

ارتباط بین اختلالات شنوایی و نارسایی قلبی

براساس مقاله منتشرشده در  ژورنال Heart، محققان داده‌های ۱۶۴ هزار و ۴۳۱ نفر را بررسی کردند؛ هیچ‌کدام در ابتدا نارسایی قلبی نداشت. میانگین سنی شرکت‌کنندگان نیز ۵۶ سال و تقریباً ۵۵ درصد از آنها زن بودند. برای سنجش قدرت شنوایی این افراد از آزمون اعتبارسنجی سه‌گانه و آستانه دریافت گفتار (SRT) استفاده شد. شرکت‌کنندگانی که از سمعک استفاده نمی‌کردند، براساس عملکردشان در این آزمون‌ها به سه گروه طبقه‌بندی شدند: طبیعی (۸۸ درصد)، ناکافی (۱۰.۵ درصد) و ضعیف (۱.۵ درصد).

از سویی انزوای اجتماعی این افراد براساس تعداد افرادی که در خانه با او زندگی می‌کنند، تعداد دفعات ملاقات با دوستان یا خانواده و فعالیت‌های اجتماعی ارزیابی شد. کسانی که امتیاز ۲ یا ۳ داشتند به عنوان منزوی طبقه‌بندی شدند. همچنین روان‌پریشی و روان‌رنجوری این افراد بررسی شد.

طی یک دوره پیگیری تقریباً ۱۱ ساله ۴ هزار و ۴۴۹ نفر به نارسایی قلبی مبتلا شدند. محققان دریافتند افرادی که آستانه دریافت گفتار بالاتری داشتند (یعنی برای درک کلمات باید با صدای بلندتری با آنها صحبت شود) بیشتر به نارسایی قلبی مبتلا شدند. محققان می‌گویند: «در مقایسه با افراد با شنوایی طبیعی، شرکت‌کنندگان با شنوایی ناکافی، شنوایی ضعیف یا که از سمعک استفاده می‌کردند، بیشتر در معرض خطر نارسایی قلبی بودند.»

محققان همچنین دریافتند که سطوح بالای SRT با روان‌پریشی، انزوای اجتماعی و روان‌رنجوری ارتباط داشت. به گفته محققان، عوامل روانشناختی نقش میانجی مهمی در ارتباط بین اختلالات شنوایی و بیماری‌های قلبی ایفا می‌کنند.