ایرنا/  اقتصاددان فرانسوی طی یادداشتی در روزنامه «لوموند» ضمن نقد سیاست‌های ترامپ مقابل کشورهای دیگر، تاکید کرد که بحران کنونی نه‌تنها اقتصادی، بلکه بحران مشروعیت و عملکرد سیاسی است که در ناکارآمدی ساختار قدرت در آمریکا ریشه دارد.

سیاست‌های دولت ترامپ طی هفته‌های گذشته در اعمال تعرفه‌های تجاری و برخورد رادیکال حتی با متحدانش، واکنش شدید بسیاری از کشورها را برانگیخته است و بسیاری اعتقاد دارند که آمریکا دیگر برای متحدانش کشوری قابل اعتماد نیست. آمریکا در جریان جنگ علیه عراق، به وضوح نشان داد که برای حفظ منافع خود حاضر است به کشورهای دیگر لشگرکشی کند و حالا این منافع در اعمال تعرفه‌های تجاری خلاصه شده است.
«توماس پیکتی» استاد دانشکده اقتصاد پاریس طی یادداشتی در روزنامه لوموند به سیاست‌های ترامپ اشاره و اعتقاد دارد که آمریکا فعلاً تحت سیاست ترامپ و طرفدارانش قصد دارد با اعمال تعرفه‌ها که پیکتی از آن به عنوان باج آمریکایی یاد می‌کند، با پرداخت خراج از سایر نقاط جهان اقتصاد خود را حفظ کند تا کسری بودجه بی‌نهایت آمریکا جبران شود ولی ترامپیست‌ها از این مساله اطلاع ندارند که قدرت آمریکا کاهش یافته و حتی چین در سال ۲۰۱۶ دارای تولیدناخالص بیشتری از این کشور بود.
پیکتی استدلال می‌کند که ایالات متحده در حال تجربه کاهش قابل توجهی در نفوذ جهانی خود، هم از نظر اقتصادی و هم از لحاظ سیاسی است. او اعتقاد دارد که این تغییر صرفاً به دلیل رویدادهای اخیر نیست، بلکه نقطه اوج مسائل طولانی مدت است، از جمله مداخلات نظامی مانند جنگ عراق، که منجر به تلفات جانی و بی‌ثباتی منطقه‌ای شد.
پیکتی تأکید می کند که بحران کنونی هسته اصلی قدرت اقتصادی، مالی و سیاسی ایالات متحده را به چالش می‌کشد.
جدی تر از آن، انباشت کسری تجاری، بدهی خارجی دولتی و خصوصی آمریکاست که تاسال ۲۰۲۵ به رقمی حدود ۷۰ درصد تولید ناخالص این کشور رسیده است. افزایش نرخ بهره می تواند ایالات متحده را مجبور به پرداخت جریان های سود قابل توجهی به سایر نقاط جهان کند، چیزی که تاکنون به لطف تسلط بر سیستم مالی جهانی از آن فرار کرده بود.
در واقع ترامپ می‌خواهد با تصرف مواد معدنی اوکراین، گرینلند و پاناما، خزانه کشورش را دوباره پر کند ولی ترامپ اساسا چیزی بیش از یک رهبر استعماری خنثی شده نیست چون دیگر مثل قبل قدرت‌ اقتصادی لازم در مقابل دیگر کشورها را ندارد.
اقتصاددان فرانسوی در ادامه یادداشت خود به قدرت‌های اقتصادی نوظهور دیگری در جهان مثل گروه بریکس و کشورهای جهان جنوب اشاره می‌کند که آمریکا نمی‌تواند در مقابل این کشورها حرف خود را به کرسی بنشاند.