میزان/تصمیمات نادرست و تأخیر‌های پرهزینه، استقلال را از مسیر ثبات و موفقیت دور کرده؛ آن هم در حالی که مدیرعامل باشگاه با ادعای تجربه و شناخت وارد میدان شده است.
 از همان لحظه ورود علی نظری‌جویباری به باشگاه استقلال به عنوان مدیرعامل، بسیاری انتظار داشتند که با توجه به ادعا‌های او درباره تجربه و آشنایی با فضای باشگاه، اتفاقات مثبتی رقم بخورد. اما آن‌چه در عمل رخ داد، کاملاً برخلاف این انتظار بود.
تصمیمات پرحاشیه و ناپخته نظری‌جویباری از زمان بازگشت به باشگاه استقلال، نه‌تنها مانع از حل بحران‌ها نشد، بلکه شرایط آبی‌ها را پیچیده‌تر کرد؛ آن‌هم در زمانی که فرصت اصلاح وجود داشت.
نخستین اشتباه مدیریتی، بی‌توجهی به مطالبات پیتسو موسیمانه بود. جویباری فرصت طلایی داشت تا با پرداخت مبلغی مشخص، مانع از فسخ یک‌طرفه قرارداد این سرمربی آفریقایی شود؛ اما این فرصت از دست رفت و باشگاه درگیر یک بحران جدید شد.
در گام بعدی، روند کند و پر از ابهام در جذب یک مربی بزرگ خارجی، نه‌تنها زمان را از استقلال گرفت، بلکه فرصت برنامه‌ریزی اصولی برای فصل پیش رو را هم به خطر انداخت.
در همین بین، باشگاه نتوانست سهراب بختیاری‌زاده را هم حفظ کند؛ کسی که می‌توانست حداقل به عنوان یک راه‌حل موقت، انسجام نیمکت استقلال را حفظ کند تا فاجعه نتایج اخیر با میودراگ بوژوویچ رقم نخورد.
مجموعه‌ای از تصمیمات بی‌ثمر و فرصت‌سوز، حالا در حالی مدیریت استقلال را احاطه کرده که نظری‌جویباری قرار است برای فصل آینده نیز سکان هدایت باشگاه را در اختیار داشته باشد.
با این اوصاف، نگرانی‌ها درباره ادامه این روند با این مدیرعامل در فصل آینده کاملاً جدی است؛ چرا که هیچ نشانی از تغییر رویکرد یا اصلاح مسیر دیده نمی‌شود.
مشکلات استقلال به همین مسائل ختم نمی‌شود و انبوهی از مصیبت‌ها این باشگاه را گرفتار کرده که به نظر نمی‌رسد علی نظری‌جویباری بتواند کارآمدی لازم را داشته باشد.
شاید بتوان گفت رکورد بدترین نتایج در تاریخ استقلال در دوره مدیریت نظری‌جویباری رقم بخورد چراکه وی در شرایطی بحرانی به این تیم آمد و رتبه این تیم در لیگ برتر چیزی نزدیک به یک فاجعه است.