این ایزوتوپ به نسبت یک در هر ۲۵۰۰ یون هلیوم-۴ یافت می‌شود که مورد دوم ذکر شده، نسخه رایج هلیوم است.

به نقل از اسپیس، خورشید به تازگی شکل نادری از هلیوم به نام هلیوم-۳ (۳He) را در فضا منتشر کرده است. آنچه عجیب است این است که این ایزوتوپ سبک وزن معمولا در مقادیر زیاد دیده نمی‌شود.

رادوسلاو بوچیک (Radoslav Bucik)، دانشمند ارشد موسسه تحقیقاتی جنوب غربی در ایالات متحده، در بیانیه‌ای گفت: این ایزوتوپ نادر، که از نسخه رایج‌تر هلیوم تنها یک نوترون کمتر دارد، در منظومه شمسی ما کمیاب است و با نسبت یک یون هلیوم-۳ به ازای ۲۵۰۰ یون هلیوم-۴ یافت می‌شود. با این حال، به نظر می‌رسد که فوران‌های خورشیدی ترجیحا هلیوم-۳ را تا سرعت‌ها یا انرژی‌های بالا شتاب می‌دهند، احتمالا این به دلیل نسبت بار به جرم منحصربه‌فرد آن‌ها است.

در زمین، هیلوم-۳ به دلیل کاربردهای بالقوه‌اش در همجوشی هسته‌ای، تحقیقات انرژی پاک، برودتی، محاسبات کوانتومی و حتی تصویربرداری پزشکی و تشخیص نوترون بسیار ارزشمند است. با این حال، فراوانی آن در ماه بسیار بیشتر است، زیرا بر خلاف زمین، ماه فاقد میدان مغناطیسی است که معمولا ذرات را از خورشید منحرف می‌کنند. در مقابل، این ذرات در سطح ماه می‌نشینند و منبع بالقوه ماه را فراهم می‌کنند که باعث علاقه فزاینده انسان به برداشت آن برای کاربردهای انرژی و فناوری آینده شده است.

این موج جدید از هلیوم-۳ توسط مدارگرد خورشیدی که یک ماموریت مشترک بین ناسا و آژانس فضایی اروپا (ESA) است، شناسایی شد که برای کشف عملکرد درونی ستاره ما طراحی شده است. این فضاپیما افزایش خیره کننده ۲۰۰ هزار برابری در ذرات هلیوم-۳ را ثبت کرد که به سرعت بسیار بالاتری نسبت به آنچه که معمولا در عناصر سنگین‌تر دیده می‌شود، شتاب گرفتند.

رصدخانه دینامیک خورشیدی ناسا (SDO) که از سال ۲۰۱۰ خورشید را از مدار زمین رصد می‌کند، این رویداد را پیگیری کرد. این تلسکوپ با استفاده از تصویربرداری با وضوح بالا، این فوران را ردیابی کرد.

آن چه که دانشمندان را متعجب کرد این بود که این فوران کوچک از ناحیه‌ای از خورشید با میدان مغناطیسی ضعیف فوران کرد. اگرچه مکانیسم دقیق پرتاب هلیوم-۳ همچنان یک راز باقی مانده است، این یافته از نظریه‌های قبلی مبنی بر اینکه این ذرات نادر به احتمال زیاد در مناطق آرام‌تر و ضعیف‌تر مغناطیسی خورشید غنی می‌شوند، حمایت می‌کند.

محققان فکر می کنند که در این مناطق آرام‌تر، فرآیندهای ظریف مانند امواج ملایم یا تلاطم حداقلی ممکن است شرایط مناسبی را برای تقویت هلیوم-۳ به روشی منحصر به فرد ایجاد کنند.

چنین رویدادی تنها ۱۹ بار در ۲۵ سال اخیر رخ داده است و این نادر بودن قابل توجه است و درک بالقوه جدیدی را در مورد پدیده‌های زیربنایی خورشید ارائه می‌دهد.