آرمان ملی/ «اقتصاد و ادامه مذاکرات» عنوان یادداشت روز در روزنامه آرمان ملی به قلم علی بیگدلی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:

دور اول مذاکرات در مسقط برگزار شد و اینکه دور دوم در کدام کشور برگزار شود، اختلاف وجود دارد.
وزیر خارجه کشورمان در مصاحبه‌ای اعلام کرد که دور دوم مذاکرات باید در روسیه صورت بگیرد، حتی ممکن است دو روز زودتر به این کشور سفر کند، اما آمریکایی‌ها خواهان برگزاری این مذاکرات در اروپا هستند و حتی گفته می‌شود پایتخت ایتالیا محل برگزاری دور دوم مذاکرات است که انتخاب این مکان از سوی آمریکایی‌ها به دلایل مخصوص خودشان برمی‌گردد. ما نیز معتقدیم باید در کشور بی‌طرف باشد، یا با ما ارتباط نزدیکی داشته باشد و از آنجا که با اتحادیه اروپا روابط چندان صمیمانه‌ای نداریم، بنابراین کشورهای اروپایی را نپذیرفته‌ایم. حتی آمریکایی‌ها وین را پیشنهاد داده بودند که به همان دلیل موافقت نکردیم و هنوز در این رابطه اختلاف وجود دارد و هنوز قطعی نشده که دور دوم کجا برگزار خواهد شد. با این حال دور دوم مذاکرات از اهمیت بالایی برخوردار است و چون دور اول خیلی بار اقتصادی نداشته در دور دوم دو کشور باید وارد بررسی اصول و مبانی مذاکرات اصلی و مستقیم شوند. برخلاف سال 2015 که برجام به تصویب رسید، الان با شرایط جدیدی مواجه هستیم و بی‌تردید مسئولان ما به این تفاوت توجه دارند. شرایط با سال 2015 متفاوت است، هم از نظر موضوعات داخلی، هم موضوعات و مسائل منطقه‌ای و نیز شرایط و اقتضائات بین‌المللی. وضعیت اقتصادی در حال حاضر به گونه‌ای است که باید تمام توجه ما روی باز کردن فضا و برداشته شدن تحریم‌ها باشد. تحولات و تغییرات ژئوپلیتیک و تغییر در نوع روابط ما با همسایه‌ها و تحول در ابزارهایی که داشته‌ایم، شرایط را به گونه‌ای تغییر داده که نیازمند تمرکز تمام برای تامین منافع ملی هستیم. اما تازه‌ترین اظهارنظر ترامپ در بازگشت از فلوریدا مبنی بر اینکه به‌زودی درباره ایران تصمیم می‌گیریم، شاید مانوری باشد تا ما را بیشتر به سمت خود و خواسته‌هایش بکشاند و از این رو نباید آن را چندان جدی گرفت. همان‌طور که موضع‌گیری اتحادیه اروپا، فرانسوی‌ها و... درباب اینکه موضوع لیبی مطرح شده، از همین زاویه قابل تأویل و تفسیر است. این حرف‌ها با این تصور به زبان می‌آید که به خیال خودشان از چند طرف ما را تحت فشار قرار دهند تا آسان‌تر به خواسته‌های خودشان برسند. نکته این است که مسئولان و مقامات کشورمان به خوبی با این موضوعات آشنا هستند و می‌دانند که کدام حرف را باید جدی بدانند و کدام حرف بی‌ارزش است. در مجموع دور بعدی از این جهت اهمیت بالایی دارد که به احتمال زیاد روشن کننده ادامه مسیر خواهد بود که آیا گفت‌وگوها در ریل موافقت قرار می‌گیرد یا به سمت تنافر و مخالفت می‌رود. در صورتی که دیدگاه‌ها روشن باشد، احتمالا اولین انتظار ما این است که سرمایه‌های بلوکه شده در قطر، عراق و جاهای دیگر آزاد شود تا به دور بعد برسیم. از طرف دیگر طبق توافقی که صورت گرفته تا اواسط تیرماه این مذاکرات می‌تواند ادامه داشته باشد و امیدواریم که همه‌چیز به نفع مردم تمام شود. درباره آنچه این روزها درباره سرمایه‌گذاری میلیارد دلاری در ایران شنیده می‌شود، باید به این سوال پاسخ داد که با توجه به ماهیت اقتصاد دولتی کشور آیا ظرفیت پذیرش هزار میلیارد دلاری وجود دارد یا نه؟ آیا ساختارهای اقتصادی ما می‌تواند چنین پولی را جذب کند یا معیوب است و قابلیت انبساط ندارد؟ در صورتی که حالت دوم وجود داشته باشد، نیازمند شکل جدیدی از ساختارها هستیم که کار آسانی نیست و به فوریت صورت نمی‌گیرد. به گفته عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس، آقای ویتکاف می‌تواند به تهران سفر کند ولی هزار میلیارد دلار رقم بالایی است که با شرایط اقتصاد و ساختارهای ما سازگار نیست و اظهارنظر در این موضوع زود به نظر می‌رسد. واقعیت این است که شرایط اقتصادی پیچیده‌تر شده، ناترازی‌ها در انرژی و آب، کار را سخت کرده و این صرف نظر از موضوعات منطقه‌ای است. مسئولان متوجه هستند که با توجه به همین پیچیدگی و با توجه به تغییراتی که صورت گرفته، می‌توان از مسیر گفت‌وگو برای کاستن از مشکلات تلاش کرد. جالب اینکه گفت‌وگو برای حل مشکلات، روشی پسندیده است و حماس هم از همین زاویه به گفت‌وگو می‌نگرد. تجربه جنگ تحمیلی نشان داده است که هراسی از جنگ نداریم اما چه کسی نمی‌داند که جنگ چقدر پرهزینه است. این موضوع آنقدر مهم است که حتی در کابینه ترامپ هم اختلاف وجود دارد و یکی از اعضای کابینه ترامپ گفته هرکس به جنگ فکر می‌کند، خائن به آمریکا است. منطقه نگران است که مبادا چنین اتفاقی بیفتد. از این رو ادامه این مسیر عین عقلانیت است.