پدال/ هرچند وقتی حرف از لنسر می‌شود همه نسخه‌های اوولوشن را به یاد می‌آوریم ولی نسل اول این خودرو هم قطعاً شایستهٔ احترام و توجه است.

در طول تاریخ خودروسازی جهان، برخی خودروها به دلایل مختلفی نام خود را جاودانه می‌کنند درحالی‌که برخی دیگر خیلی زود فراموش می‌شوند. دراین‌بین اما دستهٔ سومی هم وجود دارد. این‌ها خودروهایی هستند که افسانه‌ای به‌حساب نمی‌آیند ولی شایان توجه هستند. یکی از این خودرو نسل اول میتسوبیشی لنسر است. این خودرو علیرغم مشخصات معمولی و ظاهر ساده، بیشتر از چیزی که تصور می‌شود شایستهٔ توجه و احترام است.

نسل اول لنسر که با کد A70 شناخته می‌شود، در آمریکا با نام دوج کلت عرضه شد و به خودرویی کسل‌کننده شهرت یافت زیرا زمانی که لنسر به‌عنوان نسل سوم کلت راهی بازار آمریکا شد، حدود پنج سال از عمرش می‌گذشت و بنابراین سالخورده شده بود. ازآنجایی‌که آمریکا در اواخر دههٔ ۷۰ هنوز درگیر بحران سوخت بود، خودروسازان به عرضهٔ خودروهای کوچک و کم‌مصرف دیفرانسیل جلو می‌پرداختند و دوج هم در سال ۱۹۷۷ با لنسر دیفرانسیل عقب در اواخر مهمانی وارد جمع شد. این در حالی بود که دو نسل قبلی کلت بر اساس میتسوبیشی گالانت ساخته شده بودند اما هدف دوج با لنسر در نسل سوم رقابت با خودروهای اقتصادی تویوتا و داتسون بود.

بااین‌حال، کلت خودرویی قدیمی با انتقال قدرت سنتی دیفرانسیل عقب و سیستم تعلیق فنر شمش بود که سواری چندان راحتی را فراهم نمی‌کرد. درنتیجه، برای آمریکایی‌ها، کلت یا همان لنسر اساساً مظهر یک جعبهٔ اقتصادی بود. بااین‌وجود، هرچند لنسر در آمریکا به‌عنوان جعبه‌ای چرخ‌دار شهرت یافت ولی نسل اول این خودرو برای شکل‌گیری موفقیت‌های میتسوبیشی در رالی بسیار مهم بود. در ژاپن، لنسر A70 با استقبال بالایی مواجه شد. این خودرو در سال ۱۹۷۳ یعنی پنج سال قبل از اینکه با نام دوج کلت در آمریکا عرضه شود راهی بازار ژاپن شد و پیشرانه‌های چهار سیلندر مختلفی از ۱.۱ لیتری پایه تا ۱.۶ لیتری که در مسابقات توسعه پیدا کرده بود را ارائه می‌کرد. لنسر همچنین علاوه بر سدان چهاردر، در نسخه‌های کوپه دودر و استیشن پنج‌در هم تولید می‌شد.

چیزی که لنسر A70 را به خودرویی برجسته تبدیل کرد، حضور در مسابقات رالی بود. چندین دهه قبل از آنکه اوولوشن به نماد برتری ژاپن در WRC تبدیل شود، میتسوبیشی تصمیم گرفت نسخهٔ ویژه‌ای از نسل اول لنسر را برای شرکت در رالی سافاری تولید کند. این رالی که در شرق آسیا برگزار می‌شد، با ۶ هزار کیلومتر مسافت شامل سخت‌ترین مسیرهایی که می‌توانست پیش روی یک خودرو قرار گیرد، آزمونی نهایی برای سنجش توانایی‌های خودروها محسوب می‌شد؛ بنابراین، زمانی که لنسر ۱۶۰۰ GSR که در اولین حضور خود در سال ۱۹۷۴ برندهٔ این رالی شد، نه‌تنها آغازگر موفقیت‌های رالی میتسوبیشی بود بلکه شهرت زیادی به این خودروی اقتصادی ژاپنی بخشید.

نمونهٔ موردبررسی ما یک لنسر مدل ۱۹۷۷ کم‌کار از تیپ SL با صندلی‌های مخملی، تریم کرومی و گیربکس پنج سرعته است. پیشرانهٔ ۱.۴ لیتری این خودرو تنها ۶۷ اسب بخار قدرت دارد که رقمی ناچیز است ولی برای رانندگی‌های معمول روزمره کافی خواهد بود. پشت فرمان باریک لنسر انتظار تجربهٔ رانندگی سنتی را داریم ولی برای خودرویی فاقد فرمان هیدرولیک، لنسر به‌طور شگفت‌انگیزی حتی در سرعت‌های پایین فرمان سبکی دارد. فرمان این خودرو علیرغم کمی خلاصی که مشخصهٔ جعبه‌فرمان‌های قدیمی است، نقطهٔ مقابل فرمانی است که در ۹۹ درصد خودروهای امروزی می‌بینیم. فرمان لنسر ارتباط بسیار خوبی با راننده برقرار می‌کند و به سرعت به درخواست‌ها پاسخ می‌دهد.

گیربکس نیز به همین شکل رفتار خوبی دارد و با عملکردی خوشایند، راننده را تشویق می‌کند تا جای امکان دنده‌ها را بیشتر و بیشتر تعویض کند. هنگامی‌که به مسیر باز و سرعت بالایی می‌رسیم، قرار دادن خودرو در دنده پنج همه‌چیز را ساکت‌تر می‌کند. در دورانی که خودروها به پیشرانه‌های پرسروصدا شهرت داشتند، این موتور چهار سیلندر کاربراتوری صدای آزاردهنده‌ای ندارد. البته توان موتور اصلاً زیاد نیست ولی وقتی زمان‌ همگان شدن با جریان بزرگراه فرامی‌رسد، پیشرانهٔ بدون زحمت خودرو را به سرعت مدنظر می‌رساند.

یکی دیگر از ویژگی‌های قابل‌توجه این لنسر قدیمی، پایداری روی جاده است. با وجود لاستیک‌های باریک ۱۷۵ و تعلیق عقب قدیمی، خودرو نه‌تنها در پیچ‌ها عملکرد هیجان‌انگیزی دارد و پایدار می‌ماند بلکه واکنش‌های آن‌هم قابل پیش‌بینی است. البته جایی که به لنسر انتقاد وارد می‌شود، راحتی سواری است زیرا خودرو روی دست‌اندازهای شدید کاملاً ناآرام می‌شود. بااین‌حال، لنسر A70 در قیاس با رقبای هم‌دورهٔ خود مدرن‌تر احساس می‌شود و کیفیت ساخت خودرو نیز پس از پنج دهه همچنان چشمگیر به نظر می‌رسد.

بنابراین، چرا در محافل خودرویی از نسل اول لنسر بیشتر یاد نمی‌شود؟ یکی از دلایل این موضوع می‌تواند شهرت بیشتر نسل‌های بعدی لنسر خصوصاً پس از معرفی نسخهٔ اوولوشن باشد. دلیل این موضوع هرچه که باشد، به یاد داشته باشید که برخی خودروهای کلاسیک هنوز مدل‌های ارزشمند و قابل‌توجهی هستند. خودروهایی مثل نسل اول لنسر ممکن است طی دهه‌های آینده حتی بیش از امروز فراموش شوند ولی برای معدود کسانی که می‌توانند مالک یک نمونه از این قهرمان گمنام باشند، لنسر A70 یک جواهر کلاسیک قابل‌استفاده خواهد بود.

مشخصات فنی