خبرآنلاین/ آلفرد هیچکاک به‌واسطه‌ی فیلم‌های دلهره‌آور و ترسناک خود شهرت دارد؛ از صداهای جیغ‌مانند ویولن در فیلم روانی (Psycho) تا صحنه‌ی تعقیب و گریز با هواپیما در شمال از شمال غربی (North by Northwest). اما تمامی آثار او چنین ضرب‌آهنگ تندی ندارند. در واقع، در سال ۱۹۴۰ فیلمی ساخت که ترس آن نه از وقایع آشکار، بلکه از آنچه ناگفته باقی می‌ماند، نشأت می‌گیرد.
نتیجه‌ این تلاش، تریلری روان‌شناختی است که به همان اندازه که ترسناک است، حس جاودانگی نیز دارد. فیلم با بهره‌گیری از دیدگاه‌های تاریخ‌گذشته نسبت به زنان، داستانی درباره‌ی هویت و میراث روایت می‌کند و نشان می‌دهد که گاه مرگبارترین شخصیت‌ها، آن‌هایی هستند که اصلاً دیده نمی‌شوند.
شخصیت اصلی فیلم ربکا در حقیقت خود ربکا نیست. در واقع، ربکا حتی یک‌بار هم در فیلم ظاهر نمی‌شود. این اثر که اقتباسی است از رمان دافنه دوموریه به همین نام، روایت‌گر زنی بی‌نام (با بازی جون فونتین) است که به‌عنوان همراه سفر استخدام شده و با مردی مرموز و جذاب به نام ماکسیم دو وینتر (با بازی لارنس اولیویه) آشنا می‌شود و با او ازدواج می‌کند. ماکسیم او را به عمارت باشکوه خود، "ماندرلی"، می‌برد.
اما همسر دوم ماکسیم در آن‌جا به آرامش و خوشبختی دست نمی‌یابد. در عوض، با خانه‌ای مواجه می‌شود که سایه‌ی سنگین و ناپیدای ربکا، همسر اول ماکسیم، بر آن حکم‌فرماست. خانم دنورز، سرپرست خانه (با بازی جودیت اندرسون)، که دلبستگی عمیقی به ربکا داشته است، در تمام طول فیلم با رفتاری سخت‌گیرانه و خصمانه، همسر جدید را در موقعیت‌هایی از تحقیر تا وحشت فرو می‌برد.
در نقطه‌ اوج فیلم، حقیقت درباره‌ی مرگ ربکا فاش می‌شود و شرایط برای همسر دوم به‌شدت خطرناک می‌گردد. با برملا شدن رازها، سرنوشت عمارت ماندرلی نیز در معرض تهدید قرار می‌گیرد.
فیلم ربکا با دیگر آثار هیچکاک تفاوت دارد. هرچند او در بسیاری از آثار خود مرز میان دلهره و وحشت را پیموده است، اما در این فیلم تمرکز بیشتری بر عناصر گوتیک و ملودراماتیک دارد و ترس را در قالبی خاص و منحصربه‌فرد به تصویر می‌کشد. در عین حال، این اثر تصویری تند و روشن از نگرش‌های اجتماعی آن زمان نسبت به زنان ارائه می‌دهد: درباره‌ی ربکا اطلاعات فراوانی به مخاطب داده می‌شود، اما او هرگز دیده نمی‌شود. در مقابل، همسر دوم را در تمام طول فیلم می‌بینیم، ولی شناختی واقعی از او به دست نمی‌آوریم. با این حال، داستان به طور کامل توسط شخصیت‌های زن هدایت می‌شود؛ حضور ماکسیم نیز تحت تأثیر واکنش او به زنان پیرامونش معنا پیدا می‌کند — حتی در تصمیم‌های خشونت‌بارش.
ربکا را می‌توان یکی از ماندگارترین آثار آلفرد هیچکاک دانست. این فیلم تنها اثر اوست که موفق به دریافت جایزه‌ی اسکار بهترین فیلم شده است و تنها پنج سال پیش نسخه‌ای بازسازی‌شده از آن توسط نتفلیکس ارائه شد. با این وجود، هیچ نسخه‌ای نمی‌تواند جای تصویر رؤیایی اما ناآرامی را بگیرد که هیچکاک از عمارت "ماندرلی" خلق کرده است — عمارتی شبح‌گونه که بیننده را بارها و بارها به بازدید دوباره از آن وسوسه می‌کند.