ورزش 3/بارسا در نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان مقابل اینتر یا بایرن بازی خواهد کرد. برتری بازی رفت کافی بود و تیم هانسی فلیک در جمع چهار تیم برتر اروپا قرار گرفت، با وجود شکست 3-1 دیشب در دورتموند. هدف محقق شد. اما برای دومین بازی پیاپی، بارسایی که قابل‌شناسایی نبود، بدون زخم از میدان خارج شد؛ نه در لالیگا و نه در لیگ قهرمانان، به لطف دو گل به خودی بازیکنان حریف.

پس از تعریف و تمجیدهای بسیار از بارسای گل‌زن‌ترین تاریخ، ناگهان مهاجمان این تیم کاملاً خاموش شدند. در لگانس، گل به خودی خوش‌اقبال کار خورخه سائنز بود. دیروز، رامی بن‌سباینی وقتی بوروسیا تنها دو گل با کشاندن بازی به وقت اضافه فاصله داشت، دروازه خودی را باز کرد. اوضاع برای بارسا آن‌قدر بد بود که تا وقتی 2-0 عقب افتاده بودند، حتی یک شوت، چه خوب و چه بد، به سمت دروازه حریف نزده بودند.

آن موقع بود که بالاخره کمی فوتبال بازی کردند و پس از 50 دقیقه اضطراب، کمی جاه‌طلبی و انگیزه نشان دادند. بدتر از آن، تا آن لحظه بارسا تیمی مغرور، بیش از حد مطمئن، بی‌تمرکز، بی‌خیال و پراشتباه بود که به دلیل اطمینان به نتیجه بازی رفت، با احتیاط بیش از حد بازی می‌کرد. تیم با ترمز دستی بازی می‌کرد، منتظر بود زمان بگذرد چون برتری 4-0 بازی رفت باید کافی می‌بود، و همین‌طور هم شد، اما با رنجی بیش از حد. دیشب ثابت شد که بدون پدری بهشتی در کار نیست، اینیگو مارتینز غیرقابل‌جایگزین است و مصدومیت بالده ضربه بزرگی به تیم خواهد زد.

به تصمیمات فلیک برای استراحت دادن به پدری و محافظت از اینیگو مارتینز برای جلوگیری از دریافت کارت زردی که او را از بازی رفت نیمه‌نهایی محروم می‌کرد، باید تصمیم بارسا برای پوشیدن آن شلوار سفید لعنتی را هم اضافه کرد.
این شلوار قبلاً بازی صد و بیستمین سالگرد مقابل لاس‌پالماس در مونتجوئیک را خراب کرده بود. تیم زنان بارسا، که هرگز شکست نمی‌خورد، با پیراهن آبی‌اناری و همان شلوار سفید در زمین منچسترسیتی بازی کرد و تنها باخت اروپایی فصل را تجربه کرد. و حالا در دورتموند، مثل اینکه دو تا بدون سه تا نمی‌شود، یک شکست غیرمنتظره دیگر. بس است دیگر، این شوخی را کنار بگذارید. دیگر این شلوار را نپوشند. سه شکست در سه بازی. این مسئله خرافات نیست. خیلی بیشتر از اینهاست. مسئله مرگ و زندگی است. شلوار سفید را بسوزانید!