سرکه سیب از سیب‌هایی که ابتدا خرد، تقطیر و سپس تخمیر شده‌اند، به دست می‌آید. می‌توان از آن در مقادیر کم استفاده کرد. این احتمال وجود دارد که سطوح بالای اسیداستیک یا شاید ترکیبات دیگر آن، مسئول مزایای سلامتی سرکه سیب باشد. اگرچه توصیه‌ها برای دوز متفاوت است اما اغلب مصرف 1 تا 2 قاشق چای‌خوری قبل یا همراه غذا توصیه کرده‌اند. 

بنابر اعلام دفتر بهبود تغذیه جامعه وزارت بهداشت، هزاران سال است که از ترکیبات حاوی سرکه به دلیل خواص درمانی احتمالی آنها استفاده شده است؛ برای بهبود قدرت، سم زدایی، حتی به عنوان آنتی بیوتیک. در حالی که دیگر هیچ کس از سرکه سیب به عنوان آنتی بیوتیک استفاده نمی‌کند (حداقل، هیچ کس نباید استفاده کند!). سرکه سیب ممکن است با تغییر نحوه جذب غذا از روده، به کاهش سطح قند خون بعد از غذا کمک کند. تعدادی از مطالعات نشان می‌دهند که سرکه ممکن است با مسدود کردن جذب نشاسته از افزایش قند خون در افراد مبتلا به پیش دیابت و دیابت نوع 2 جلوگیری کند.

به نظر می‌رسد برای بسیاری از درمان‌های طبیعی، خطر کمی وجود دارد، بنابراین یک رویکرد رایج این است که «چرا آن را امتحان نکنیم؟» با این حال، برای رژیم های غذایی با محتوای سرکه بالا، چند هشدار لازم است و سرکه باید رقیق شود. اسیدیته بالای آن در صورت مصرف "مستقیم" می‌تواند به مینای دندان آسیب برساند. به عبارتی مصرف آن به عنوان جزئی از سس سالاد راه حل بهتری است.

برخی گزارش‌ها بیان کرده‌اند که سرکه سیب، سبب افت سطح پایین پتاسیم خون می شود. دانستن این امر به ویژه برای افرادی که از داروهایی استفاده می کنند که می توانند پتاسیم را کاهش دهند مانند دیورتیک های معمولی که برای درمان فشار خون بالا مصرف می شوند، مهم است. سرکه می تواند سطح انسولین را تغییر دهد. افراد مبتلا به دیابت باید به ویژه در مورد رژیم غذایی پر سرکه محتاط باشند.