سلام سینما/ خشایار الوند، فیلمنامه‌نویسی توانا که نامش با بسیاری از ماندگارترین سریال‌های طنز تلویزیون ایران گره خورده است. هرچند او در سال 1397 به‌طور ناگهانی از دنیا رفت، اما تأثیر عمیقش بر جریان تولید آثار نمایشی، هنوز هم در گفته‌های هنرمندان و جای خالی‌اش در پروژه‌های تلویزیونی به‌وضوح دیده می‌شود. اما چه چیزی باعث شد تا الوند این‌چنین برای کارگردان‌ها و بازیگران مهم باشد؟ در این مطلب، نگاهی داریم به نقش برجسته‌ی خشایار الوند در شکل‌گیری طنز تلویزیونی ایران.
خشایار الوند، از نویسندگان پرکار و با استعداد تلویزیون ایران بود که در سال 1397 بر اثر سکته قلبی، به شکلی ناگهانی و غم‌انگیز از دنیا رفت. این فیلمنامه‌نویس از جمله نویسندگان تلویزیون ایران بود که هر برنامه‌سازی علاقه داشت تا در گروه نویسندگانش جای داشته باشد. با گذشت نزدیک به هفت سال از درگذشت این نویسنده، هنرمندان بسیاری پیوسته از او یاد کرده و عدم حضورش را بیش از گذشته حس می‌کنند. 
نقش تاثیرگذار خشایار الوند در طنزهای تلویزیونی
هرچند ورود خشایار الوند به دنیای سینما و تلویزیون تا حدی به واسطه برادرش، سیروس الوند (کارگردان شناخته‌شده سینما) رقم خورد، اما آن‌چه او را به چهره‌ای ماندگار در عرصه فیلمنامه‌نویسی تبدیل کرد، استعداد کم‌نظیر، پشتکار و تسلط او بر زبان طنز و ساختار درام بود.
شاید بسیاری از مخاطبان، مجموعه پرمخاطب شب‌های برره را تنها با نام‌های پیمان و مهراب قاسم‌خانی به‌عنوان نویسندگان آن به خاطر بیاورند. اما باید متذکر شد که خشایار الوند نیز یکی از اعضای کلیدی تیم نویسندگی این سریال 90 شبی بود. او علاوه بر شب‌های برره، در نگارش بیش از 10 سریال دیگر مهران مدیری از جمله مرد هزار چهره، قهوه تلخ، شوخی کردم و در حاشیه نیز به عنوان نویسنده یا سرپرست نویسندگان نقش پررنگی داشت. در واقع از مقطعی به بعد خشایار الوند جای برادران قاسم‌خانی در سریال‌های مهران مدیری می‌گیرد.
با این حال، خشایار الوند خود را به همکاری با یک کارگردان محدود نکرد. او از آن دسته نویسندگانی بود که توانایی بالایی در تطبیق سبک نوشتار خود با سلیقه و زبان بصری کارگردان‌های مختلف داشت. این ویژگی، از او چهره‌ای منعطف در عرصه نگارش فیلمنامه‌های طنز ساخت؛ کسی که می‌توانست در قالب‌های متنوع، روایت‌های سرگرم‌کننده و تیزبینانه‌ای از جامعه ارائه دهد.
او همچنین یکی از اعضای تیم نویسندگان سریال مسافران به کارگردانی رامبد جوان بود؛ سریالی فانتزی-کمدی که با محوریت موجودات فضایی و زندگی روی زمین، توانست توجه مخاطبان زیادی را جلب کند.
غیبت بزرگ خشایار الوند؛ فقدانی که پایتخت هرگز جبران نکرد

خشایار الوند با سریال پایتخت و با کارگردانی سیروس مقدم، وجه دیگری از توانایی خود را در خلق داستانی بومی و محلی به تصویر کشید. شاید برای بسیاری در ابتدا حضور محسن تنابنده در تیم نویسندگان برگ برنده این گروه محسوب می‌شد، اما بعد از فوت ناگهانی خشایار الوند بسیاری بر این عقیده بودند که نبود خشایار الوند کاملا حس می‌شود. الوند مهارت اصلی‌اش به خلق موقعیت و قصه بازمی‌گشت، خلائی که بیش از هر زمان دیگری در فصل‌های متاخر پایتخت حس می‌شود. 
برنامه‌سازانی چون مهران مدیری، سیروس مقدم و محسن تنابنده، بعد مرگ خشایار الوند با رکودی در آثار خود مواجه شدند و هر کدام به نحوی سعی کردند جایگزینی برای آن بیابند؛ هر چند به نظر نمی‌رسد که کاملا هم در این راه موفق بوده ‌باشند.