آخرین خبر/​​​​​​​پزشکان و درمان‌گران، اغلب به این حس گرفتار می‌شوند که باید همیشه قوی، همه‌چیزدان و بی‌عیب باشند؛ اما واقعیت این است که ما نیز انسانیم و گاهی بیش از آن‌که اتاق درمان جای درمانِ بیماران باشد، صحنه‌ مواجهه خودمان با اضطراب، اندوه و ناتوانی‌های شخصی است. سال‌ها بیمارانم را نسبت به حقیقت و پذیرش مسائل وجودی تشویق می‌کردم اما روزی رسید که خودم به دیوار بی‌رحم فقدان و مرگ برخوردم و فهمیدم همراهی صادقانه با رنج، گاه مهم‌تر از یافته شدن معنایی قطعی است. ما با هم می‌گرییم، می‌خندیم و بی‌پرده از تنهایی، از عشق و از اضطراب نبودن حرف می‌زنیم. شاید معنای زندگی، نه در راه‌حل سریع، بلکه در همین بودنِ اصیل کنار دیگری، همین لمس لحظه‌های پیچیده و پذیرش عمیق تجربه انسان بودن نهفته است.
برگرفته از کتاب «مامان و معنای زندگی»
 اثر اروین دیالوم