آخرین خبر/  کسی که مقلّدانه حرکت می‌کند، تصدیق و تکذیب او و اثبات و نفی‌اش، تابع اثبات و نفی نیاکان اوست.
قرآن کریم این دو اصل را از آن‌ها نقل می‌کند:
  هر وقت می‌خواستند بگویند این مطلب حق است، می‌گفتند: ﴿إِنَّا وَجَدْنا آباءَنا عَلی‏ أُمَّةٍ﴾
  و هرگاه می‌خواستند بگویند این مطلب ناحق است، می‌گفتند: ﴿ما سَمِعْنا بِهذا فی‏ آبائِنَا الْأَوَّلینَ﴾
 اما دین می‌فرماید: ﴿أَ وَ لَوْ کانَ آباؤُهُمْ لا یعْلَمُونَ شَیئاً﴾
شما قبول و نکول را به دست افراد غیر عاقل دادید؟!
 از بهترین روش‌های تربیتی قرآن این است که:
اگر انسان بخواهد رأی مثبت  بدهد، الّا و لابد باید یقین یا حداقل طمأنینه داشته باشد، و اگر رأی منفی می‌دهد، باز هم باید یقین یا طمأنینه داشته باشد.
 هم فرمود: ﴿لا تَقْفُ ما لَیسَ لَکَ بِهِ عِلْمٌ﴾
 و هم فرمود: ﴿بَلْ کَذَّبُوا بِما لَمْ یحیطُوا بِعِلْمِهِ﴾
یعنی بالأخره می‌خواهی رأی بدهی، چیزی را اثبات  کنی یا نفی ، چیزی را تصدیق یا تکذیب کنی...نباید رها و بدون معیار باشی؛ اسلامی حرف بزنی ولی جاهلی فکر کنی.
 اگر کسی برهان نداشت اما سر تکان داد، امضا کرد،قیام و قعود داشت یعنی اسلامی سخن گفت ولی جاهلی اندیشید!
 او در قیامت با جاهلیت محشور می‌شود،چون معیار تصدیق و تکذیب نداشت.
 تا زمانی که صد درصد برایتان ثابت نشدیا طمأنینه حاصل نشد نه تکذیب کنید و نه تصدیق!
 این می‌شود دین!از این شیرین‌تر؟ از این زیباتر؟ 
 این کتاب را انسان بالای سر می‌گذارد!
   انسان یا تابع است یا مطبوع؛چه مرجع باشد، چه تابع... باید عالمانه باشد!