آخرین خبر/ لودویگ فان بتهوون از اواخر دهه‌ی ۲۰ زندگی‌اش شروع به از دست دادن شنوایی کرد و تا میانه‌های دهه‌ی ۴۰ عمرش تقریباً کاملاً ناشنوا شد.
اما با این حال، او برخی از بزرگ‌ترین آثار خود را پس از ناشنوا شدن کامل نوشت — مثل سمفونی نهم‌اش.

چطور این کار را کرد؟ این‌طوری:
۱. او موسیقی را از قبل عمیقاً می‌شناخت
تا زمانی که شنوایی‌اش به شدت کاهش پیدا کرد، بتهوون:

سال‌ها آموزش موسیقی دیده بود

درک عمیقی از تئوری موسیقی و صدای سازها داشت

حافظه‌ی فوق‌العاده‌ای از صداها، آکوردها و هارمونی‌ها داشت

به همین دلیل می‌توانست موسیقی را در ذهنش بشنود — یک نوع «شنیدن درونی».

۲. از گوش درونی‌اش استفاده می‌کرد
بتهوون نوشته بود:
«من مدت‌ها افکارم را با خود حمل می‌کنم... تصویر موسیقی را در ذهنم می‌بینم و می‌شنوم... آنچه می‌نویسم دقیقاً همان چیزی است که در ذهنم می‌شن...