طرفداری/دو ستاره مهم لیورپول، محمد صلاح و ویرجیل فن دایک با باشگاه تمدید کردند.
حرکتی سریع به سمت توپ که اولی اسکارلز را فریب داد، جاخالی دادن برای دوری از توپ و چرخشی سریع که او را از مدافع ۱۹ ساله دور کرد. شاید سانتر او با بیرون پای چپ و در حال دویدن برای دیوگو ژوتا بود، نه لوییس دیاز که گل را به ثمر رساند، اما این اهمیتی نداشت. دست‌کم توپ با شکلی دشوار ارسال شده بود که از دروازه‌بان دور شد و به منطقه‌ای بسیار خطرناک رسید.
اما موضوع فقط سانتر نبود؛ موضوع آن چرخش بود. ممکن است دو سال دیگر، زمانی که محمد صلاحِ ۳۵ ساله با کندی حرکت می‌کند، نفس‌نفس می‌زند، حملات را کند می‌کند و به طور کلی مانع اجرای درست نقشه‌های لیورپول می‌شود، سؤالاتی درباره اینکه چرا لیورپول قرارداد او را برای دو سال تمدید کرد، مطرح شود. اما روز یکشنبه در آنفیلد، هیچ‌کس در مورد این قرارداد تردید نداشت. این فقط به این دلیل نیست که این پنجاه و پنجمین مشارکت صلاح در گلزنی این فصل بود، بلکه به خاطر نوع چرخش، تخیل و اجرای آن بود؛ بازیکنان بسیار کمی هستند که بتوانند چنین حرکتی را تصور کنند، چه برسد به اینکه آن را اجرا کنند. حتی اگر پاهای صلاح در ادامه سست شوند، چند ماه بیشتر داشتنِ این پتانسیلِ بداهه‌پردازی، ارزشش را دارد.
اما جدا از لذت دیدن بازیکنی که قادر به انجام کارهایی است که تقریباً هیچ‌کس دیگری نمی‌تواند، حضور مداوم صلاح فایده‌ای دارد و آن این است که بازسازی لیورپول را کمی آسان‌تر می‌کند. در کنار تمدید قرارداد ویرجیل فن دایک، آنها می‌توانند با درجه‌ای از تأمل به بازسازی خود ادامه دهند، به جای اینکه مجبور شوند برای پر کردن دو حفره بزرگ عجله کنند.

مقداری بازسازی لازم است. درست است که تعداد کمی از مربیان، میراث‌دار تیمی با کیفیتی مانند آنچه یورگن کلوپ برای آرنه اسلوت به جا گذاشت، شده‌اند اما یک سال بعد، مقداری اصلاح لازم است. بخشی به این دلیل که به نظر می‌رسد اسلوت به برخی بازیکنان مانند داروین نونیز و هاروی الیوت چندان اعتقاد ندارد و بخشی به دلیل فرآیند طبیعی فرسایش تیم است. به نظر می‌رسد این فصل سن و سال روی عملکرد اندی رابرتسون تاثیر گذاشته و مصدومیت‌های متعدد ژوتا تأثیرگذاری او را کاهش داده اند. خروج احتمالی ترنت الکساندر-آرنولد، مشارکت بسیار اندک فدریکو کیه‌زا و این واقعیت که تیم فاقد یک هافبک دفاعی تخصصی است را به این دلایل اضافه کنید، و این‌ها می‌توانند به معنای نیاز به جذب نیم دوجین بازیکن باشند.
با در نظر گرفتن این واقعیت که کیه‌زا تنها خرید تابستان گذشته بود، این مقدار تغییر برای تیمی که این فصل به راحتی بهترین تیم در لیگ برتر بوده است، شگفت‌انگیز است. لیورپول این فصل، بسیار کارآمد اما به ندرت تیمی تماشایی بوده است، و در فصلی که دیگر مدعیان به طور مداوم لغزش‌هایی داشته‌اند، ثابت‌قدم بوده است. این تقصیر آن‌ها نیست که دیگران عقب افتاده‌اند و لیگ برتر از یک رقابت قهرمانی محروم شده، اما این موضوع به ناچار از جذابیت ماجرا می‌کاهد. این پیروزی نمونه‌ای از این موضوع بود، مسابقه‌ای که با وجود پایان دراماتیکش، خطر چندانی نداشت.
اگر تیمی دیگر به صدر جدول نزدیک بود عدم موفقیت لیورپول در زدن گل دوم و شروع خلق موقعیت‌ها توسط وست‌هم باعث نگرانی می‌شد. اما بازیکنان بیشتر سرگردان به نظر می‌رسیدند تا نگران. حتی در سه دقیقه‌ای که بازی مساوی بود، بدترین سناریو برای لیورپول تنها تأخیر در قهرمانی اجتناب‌ناپذیر بود. با این حال، لیورپول آنقدر خوب بود که حتی پیش از گل پیروزی‌بخش فن دایک به تیر دروازه بزند، این توانایی ناگهانی در افزایش سرعت بازی یکی از دلایلی است که آنها قهرمان خواهند شد.
لیورپول شاید در اوایل فوریه نخستین نشانه‌های خستگی را نشان داده باشد، اما آرسنال هرگز تیمی به نظر نرسیده که بتواند از این فرصت استفاده کند؛ آن‌ها در هفت بازی اخیر لیگ فقط دو برد کسب کرده‌اند. نتیجه این شده که از زمان تساوی پرهیاهو مقابل اورتون دو ماه پیش، زمانی که نخستین تردیدهای جدی درباره لیورپول شکل گرفت، این تیم چهار امتیاز هم به فاصله‌اش افزوده است. اگر لیورپول با سرعت به خط پایان نزدیک می‌شود، به این دلیل است که خط پایان نیز به سمت آن‌ها حرکت می‌کند.

لیورپول حالا فقط دو برد با قهرمانی فاصله دارد. اگر آرسنال برابر ایپسویچ شکست بخورد، لیورپول می‌تواند یکشنبه در دیدار مقابل لسترسیتی عنوان قهرمانی را قطعی کند—در حالی‌که هنوز پنج بازی دیگر باقی مانده است. البته سناریوی واقع‌بینانه‌تر شاید این باشد که آن‌ها قهرمانی بیستم خود را، که رکوردی برابر با پرافتخارترین‌هاست، در آخرین هفته ماه و در خانه مقابل تاتنهام جشن بگیرند (یا، با توجه به روند این فصل، آرسنال چهارشنبه قبل از آن مقابل کریستال پالاس امتیاز از دست بدهد و جام را عملاً تقدیم کند).
ممکن است پایانی داستان‌گونه و رضایت‌بخش در کار نباشد، اما یک امتیاز در هر حال یک امتیاز است، چه در اوت به دست بیاید و چه در ماه مه. این تقصیر لیورپول نیست اگر دیگران نتوانستند به اندازه کافی پا به پای آن‌ها حرکت کنند تا شاید در مقطع پایانی فصل از خستگی‌شان بهره ببرند. اینکه احتمالاً تا پایان آوریل قهرمانی‌شان قطعی شود، دستاوردی خارق‌العاده است.
اما این دستاورد نباید به هیچ وجه باعث رضایت‌زدگی و اشباع ذهنی آن‌ها شود. آن‌ها نباید به داشته‌های فعلی‌شان دل‌خوش باشند. با اینکه در این فصل عملکردی مقتدرانه داشته‌اند، هنوز جا برای پیشرفت وجود دارد. فوتبال هرگز متوقف نمی‌شود؛ تکامل روندی همیشگی است. خبر خوب برای لیورپول این است که صلاح بخشی از این فرآیند نوسازی خواهد بود