خراسان/بعد از باخت تیم محبوبم تا چند ساعت با همه بداخلاق هستم و هیچ‌کسی هم جرئت نداره بیاد نزدیکم. چه کار کنم؟ 
علاقه به فوتبال و تیم محبوب معمولاً فراتر از یک سرگرمی ساده است؛ برای خیلی‌ها، فوتبال جزئی جدانشدنی از زندگی روزمره محسوب می‌شود. مسابقات مهم، به‌خصوص دربی‌ها یا بازی‌های سرنوشت‌ساز، آن‌قدر اهمیت دارند که نتیجه‌ آن‌ها می‌تواند تا ساعت‌ها یا حتی روزها بر حال‌وهوای طرفداران تأثیر بگذارد. یکی از شایع‌ترین واکنش‌ها، احساس ناراحتی، عصبانیت یا کم‌حوصله شدن با دیگران است؛ چیزی که ممکن است روابطمان را هم تحت تأثیر قرار دهد.
۱. ریشه‌ مشکل را پیدا کنیم| اول باید قبول کنیم که این احساسات طبیعی‌اند. تعهد و علاقه‌ زیاد به تیم باعث می‌شود که بردهایش احساس خوشحالی و باخت‌هایش احساس شکست را به دنبال داشته باشد. این موضوع به معنای وابستگی عاطفی شدید به یک گروه یا پدیده است که معمولاً در همه‌ طرفداران واقعی دیده می‌شود.
۲. خودآگاهی و مدیریت احساسات| نکته مهم این است که بتوانیم این احساسات را شناسایی و مدیریت کنیم. اگر بعد از باخت نه تنها خودمان ناراحت می‌شویم بلکه با اطرافیانمان هم بداخلاق می‌شویم، باید راهی پیدا کنیم تا خسارت این موضوع به حداقل برسد. گاهی دور شدن موقتی از دیگران و تنها بودن برای مدت کوتاهی می‌تواند کمک‌کننده باشد تا قبل از گفتن یا انجام دادن کاری که پشیمان می‌شویم، فرصتی برای آرام شدن داشته باشیم.
۳. یادآوری ارزش روابط انسانی| هیچ برد و باختی ارزش از دست دادن روابط و دوستی‌ها را ندارد. باید به اطرافیان اعلام کنیم که به خاطر باخت تیم مورد علاقه حالمان خوب نیست و قدری زمان نیاز داریم. آدم‌هایی که دوستمان دارند، درک می‌کنند و فرصت می‌دهند تا خودمان را پیدا کنیم.
۴. نگاه فلسفی به فوتبال| در نهایت بد نیست گاهی یادمان بیفتد که فوتبال فقط یک بازی است. تیم مورد علاقه ما همیشه برنده نخواهد بود و این چالش‌ها بخش جدایی‌ناپذیر زندگی فوتبالی هستند. برد لذت‌بخش است، اما باخت می‌تواند فرصتی برای رشد و تحمل و حتی شوخ‌طبعی بیشتر باشد.