ورزش 3/نیمار در سانتوس هم نتوانست احیا شود و به نظر می‌رسد راه گریزی از بحرانی که در آن گرفتار شده، ندارد.

نیمار، جادوگر سابق فوتبال، با مصدومیت‌های مکرر و افت بزرگ در سرزمین مادری‌اش روبه‌رو است. بازگشتی که قرار بود برای جشن و افتخار باشد، حالا به آزمونی طاقت‌فرسا تبدیل شده است.
صحنه‌ای که نمادین‌تر از آن ممکن نبود: تنها ۳۳ دقیقه پس از آغاز بازی مقابل اتلتیکو مینیرو، نیمار با چشمانی اشک‌آلود زمین را ترک کرد. یک‌بار دیگر بدنش او را ناامید کرد و باز هم مصدومیت عضلانی باعث شد زودتر از موعد راهی رختکن شود.
بازگشتی که در اواخر ژانویه با احساسات فراوان به باشگاه سانتوس جشن گرفته شد، حالا شبیه به یک تراژدی بدون پایان خوش است. فوق‌ستاره‌ای که روزگاری با درخشش در بارسلونا و پاری‌سن‌ژرمن جهانیان را مسحور کرده بود، این روزها نه برای قهرمانی، بلکه برای نجات حرفه‌اش می‌جنگد.
نیمار مصدوم زمین را ترک می‌کند
ژولیو گومس، خبرنگار ورزشی برجسته برزیلی در گفتگو با اشپورت وان آلمان می‌گوید:«فکر نمی‌کنم او هرگز دوباره آن‌قدر آماده شود که بتواند در سطح بالای فوتبال بازی کند. او به‌ خوبی از بدنش مراقبت نمی‌کند.»
این نظر قاطع از یک هم‌وطن، بازتابی است از آنچه بسیاری مدت‌هاست باور دارند. از زمان انتقال نیمار به عربستان سعودی در تابستان ۲۰۲۳، او به‌ ندرت فوتبال بازی کرده است. پارگی رباط صلیبی در اکتبر همان سال و در جریان یک مسابقه ملی، تقریباً برای یک سال کامل او را خانه‌نشین کرد. در باشگاه الهلال که نیمار با قراردادی سالانه معادل ۱۵۰ میلیون یورو به آن پیوسته بود، تنها در هفت مسابقه به میدان رفت.
پول، اولویت اصلی نیمار؟
از همان ابتدا، انتقال نیمار به عربستان محل بحث و مناقشه بود. گومس می‌گوید:«بعد از ترک پاری‌سن‌ژرمن، نیمار جایی برای رفتن نداشت. هیچ باشگاهی پولی که او و پدرش می‌خواستند، نداشت. او کاری را کرد که باید می‌کرد، پول اولویت اولش بوده و در طول حرفه‌اش همیشه همین‌طور بوده.»
این خبرنگار برزیلی در مورد حرفه‌ای‌گری نیمار نیز بی‌پرده سخن گفت:«او بیشتر از حالت معمول برای بازگشت به زمین وقت صرف کرد. احساس نمی‌کرد که در برابر اسپانسرها و پرداخت‌کنندگانش تعهدی دارد.»
در آغاز سال ۲۰۲۵، بازگشت احساسی به باشگاه دوران جوانی، راه‌حلی برای احیا نظر می‌رسید. نیمار که بین سال‌های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۳ برای سانتوس بازی کرده و در ۲۲۸ مسابقه ۱۳۸ گل به ثمر رسانده بود، قراردادی تا تابستان ۲۰۲۵ امضا کرد.

بازگشت باشکوه به سانتوس
باشگاه با جشن‌های فراوان از پسر گمشده خود استقبال کرد — حتی ویدیویی با هوش مصنوعی منتشر شد که در آن پله فقید، اسطوره فوتبال، نیمار را به بازگشت تشویق می‌کرد. در برزیل، نظرات درباره این اسطوره ملی به شدت متفاوت است. ژولیو گومس می‌گوید:«نیمی از کشور فکر می‌کنند برزیل به نیمار نیاز دارد، و نیمی دیگر فکر می‌کنند او باری به دوش است، نه نعمتی.»
نکته جالب‌تر اینجاست:«فکر نمی‌کنم افراد زیادی با او همدردی داشته باشند. بعد از آخرین مصدومیت — که فقط یک هفته قبل از فینال مسابقات ایالتی پائولیستا مقابل کورینتیانس رخ داد — او در کارناوال مشغول رقص بود. بنابراین هیچکس برایش دلسوزی نکرد.»
این صحنه ماهیت مشکل را آشکار می‌کند: با وجود استعداد فوق‌العاده، نیمار همواره در معرض انتقاد بوده است. او در سانتوس با شماره تاریخی ۱۰ بازی می‌کند، شماره‌ای که روزگاری پله را جاودانه کرد. اما در حالی‌که این پیراهن نماد سنت و بزرگی است، خودِ نیمار از این افتخار فاصله گرفته و دیگر نمی‌درخشد.
از زمان بازگشت در اواخر ژانویه، او در ۹ بازی شرکت کرده، سه گل زده و سه پاس گل داده است. مصدومیت اخیر در بازی مقابل اتلتیکو مینیرو — که سانتوس در نهایت ۲–۰ پیروز شد — سومین مصدومیت او از زمان بازگشت بوده است.
سانتوس بدون نیمار هم می‌درخشد
با این حال، سانتوس در فصل جدید لیگ، بدون ستاره‌اش هم عملکرد بدی نداشته است. گرچه تنها چهار هفته از لیگ گذشته، اما قرار گرفتن در رده سیزدهم فعلاً به تیم تازه‌صعودکرده نفسی تازه داده است. یک پیروزی، یک شکست و دو تساوی، عملکردی قابل قبول محسوب می‌شود. در پیروزی مقابل اتلتیکو مینیرو، نیمار که به‌ دلیل مصدومیت از ناحیه ران در دو بازی اول غایب بود، خیلی زود تعویض شد. سانتوس در مسابقات قهرمانی پائولیستا، که تورنمنتی منطقه‌ای در ایالت سائوپائولو است، تا مرحله نیمه‌نهایی پیش رفت.
برزیل بدون نیمار
در همین حال، تیم ملی برزیل در یک نقطه عطف قرار دارد. در مارس ۲۰۲۵، در پی شکست سنگین ۱–۴ مقابل آرژانتین در مرحله مقدماتی جام جهانی، دوریوال جونیور، سرمربی تیم، پس از تنها یک سال اخراج شد. در حال حاضر، برزیل در رتبه چهارم مقدماتی جام جهانی در آمریکای جنوبی قرار دارد؛ جایگاهی شکننده.
در چنین شرایطی، نیمار آماده می‌توانست برگ برنده‌ای مهم باشد. با ۷۹ گل در ۱۲۸ بازی، او بهترین گلزن تاریخ سلسائو است. اما واقعیت چیز دیگری است: گرچه نیمار برای دو بازی مهم مقابل کلمبیا و آرژانتین دعوت شده بود، اما به‌دلیل بازگشت دوباره مشکلات عضلانی، مجبور شد انصراف دهد.
بازگشت مورد انتظارش به پیراهن ملی لغو شد، از فهرست خط خورد و جای او را پدیده جوان، اندریک، گرفت. در حالی‌که برزیل برای حضور در جام جهانی می‌جنگد، ستاره سابق از صحنه بین‌المللی دورتر از همیشه است.

شانس بازگشت به اروپا: صفر؛
شایعاتی درباره بازگشت نیمار به اروپا — مثلاً به بارسلونا یا بایرن مونیخ — از سوی ژولیو گومس با قاطعیت رد می‌شود. او معتقد است این شایعات چیزی جز بازی‌های رسانه‌ای نیستند. گومس مطمئن است که هیچ تیم بزرگ اروپایی علاقه واقعی به جذب نیمار ندارد و دوران او در صحنه‌های بزرگ فوتبال اروپا به پایان رسیده است.
او قاطعانه می‌گوید:«بله، شاید نیمار بتواند آن‌قدر آماده شود که در یک تورنمنت کوتاه یا لیگ برزیل بازی کند، اما هرگز دوباره در صحنه‌های بزرگ فوتبال اروپا حضور نخواهد داشت.»
آینده‌ی ستاره‌ای که روزگاری معجزه‌گر بود، اکنون در هاله‌ای از ابهام قرار دارد. در ۳۳ سالگی، نیمار در بن‌بستی گرفتار شده که شاید دیگر راه گریزی نداشته باشد.
داستان او که زمانی چون افسانه‌ای زیبا آغاز شده بود، اکنون در حال تبدیل شدن به هشداری برای نسل‌های آینده است: اگر بدن همراهی نکند و ذهنیت درست نباشد، استعداد به تنهایی کافی نیست.