همایونفر درباره تعریف هنرمند و کار خود در پیامی تصویری بیان کرد: هنرمند کسی است که تکنیک و تخصص خودش را داشته باشد و به آن بپردازد اما در عین حال، با نگاهی همراه با دانش عمیق از جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کند و همچنین نسبت به تاریخ سایر اقوام نگاهی جامع باید داشته باشد. من در زندگی شخصی‌ام حدود ۲ ساعت تمرین روزانه نواختن ساز دارم و برایم نوعی مناسک به حساب می‌آید اما واقعاً بیشتر از همه دوست دارم کتاب بخوانم، کتاب‌هایی مربوط به انسان و درونیاتش، جامعه و درونیاتش. این حوزه مورد علاقه من است که دوست دارم درباره آن بیشتر بخوانم. چون آدم اجتماعی نیستم، ترجیح می‌دهم ساعات تنهایی‌ام را با موسیقی و خواندن کتاب پر کنم. کتاب خواندن به این کمک می‌کند که من درکی از لحظه‌ای که در آن زندگی می‌کنیم، داشته باشم.

وی با بیان اینکه ایران جان من است، عنوان کرد: درجه وابستگی‌ام به این خاک آن‌قدر زیاد است که گاهی نمی‌دانم باید چه کاری انجام دهم؛ به همین دلیل است که هر اتفاقی در گوشه گوشه این سرزمین، برای من خیلی اهمیت پیدا می‌کند. من به «ایران» هنوز مثل یک امپراتوری فرهنگی نگاه می‌کنم؛ به عنوان قلب تپنده خاورمیانه.

همایونفر با اشاره به خاورمیانه، گفت: اما خاورمیانه، جغرافیای زیست ما، جغرافیای پیامبران و خاستگاه آنهاست. خاورمیانه جغرافیای عشق، جغرافیای فرهنگ از هزاران سال پیش تاکنون است؛ جغرافیایی که وقتی یک قهرمان به خاک می‌افتد، قهرمانی دیگر سر از خاک بر می‌آورد. من نمی‌توانم ایران را بدون این زیست درک کنم و ما قلب تپنده خاورمیانه هستیم. از قول دوستی شاعر این شعر را بیان می‌کنم که «بغض نکن پسرم؛ اینجا خاورمیانه است، هر جای خاک را که بکنی، دوستی، عزیزی، برادری بیرون می‌زند».

وی درباره سال ۱۴۰۳ و خلق آلبوم موسیقی «سید الامه» توضیح داد: سالی که بر من گذشت، جهانی به شدت عجیب و سوررئال برای من بود اما ناگهان واقعیت‌های زندگی سریع مرا به روی زمین بازگرداند و این حرکت بین زمین و آسمان دائم در این سال، با توجه به وضعیت فیزیکی و قلبی که داشتم، مدام بدتر می‌شد تا به ساخت نغمه مقاومت رسیدم و این بحث همان خاورمیانه‌ای است که پیشتر به آن پرداختم که نمی‌توان نسبت به اتفاقاتی که رخ می‌دهد و نوعی جنوساید و نسل‌کشی است، بی‌تفاوت باشیم. نمی‌توانم کودکانی را که غرق در خون هستند، ببینم و هضم و درک کنم. کاری نمی‌توانستم کنم جز هم‌دردی کردن با آنها.

این آهنگساز و چهره هنر انقلاب در پایان تصریح کرد: سختی کار آنجا بود که قرار بود سوگ خلق کنم - که البته تخصص من است - سوگی که هرگز انسان را به شکست نمی‌رساند و سوگی همراه با امید و حماسه است و شاید نقطه قوت این کار همین چند حس است. شاید دلیل موفقیت این کار این باشد که من ایرانی هستم و بچه خاورمیانه.