خراسان/کفش‌هایی که از بیرون به خانه می‌آیند، فقط حامل گردوخاک نیستند؛ بلکه ممکن است پای باکتری‌هایی مانند E.coli، مواد شیمیایی سمی، آفت‌کش‌ها، فلزات سنگین و حتی ابرمیکروب‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک را هم وارد فضای زندگی ما کنند. نظر پژوهشگران این است که کفش‌ها را تا حد امکان بیرون از خانه و در یک فضای مشخص قرار دهید. اما کدام دلیل علمی این گفته آن‌ها را توجیه می‌کند؟این که در طول روز با کفش‌تان وارد کجا شدید و چه چیزهایی ممکن است به کف کفش‌تان چسبیده باشد، شاید آخرین چیزی است که هنگام رسیدن به خانه به ذهن‌تان می‌رسد. شیمی دانان محیط زیست یک دهه را صرف بررسی محیط داخلی و آلاینده‌هایی کرده اند که مردم در خانه‌های خود در معرض آن‌ها قرار می‌گیرند. اگرچه بررسی آن‌ها از محیط داخلی، از طریق برنامه DustSafe، هنوز کامل نیست اما در مورد این که آیا جای کفش در خانه است یا خارج ار خانه، علم به دومی متمایل است.
تحقیقات نشان داده‌اند ۹۶درصد از کفش‌ها حامل باکتری‌های کلیفرم (یافت‌شده در مدفوع) هستند و ۲۷درصد آن‌ها حاوی E.coli هستند، باکتری که می‌تواند منجر به عفونت‌های جدی شود.همچنین بررسی‌ها حاکی از آن است که کفش‌ها می‌توانند ناقل موادی مانند سرب باشند که برای کودکان و حیوانات خانگی خطرناک است. همچنین ممکن است عوامل عفونی (مثلا کف بیمارستان یا درمانگاه) در کف کفش‌تان به دام بیفتد.