خراسان/​​​​​​​سلمان ساوجی شاعر معروف از سلطان اسبی طلب کرد. پادشاه سفارش کرد که اسبی به سلمان بدهند. کارکنان طویله سلطنتی، اسبی لاغر و سیاه به وی دادند اما شاعر از آن ناراضی بود. پس از گفت‌وگوهای زیاد، قرار شد اسب بهتری به او بدهند. کارکنان طویله، اسب سیاه را از او گرفتند ولی به وعده خود عمل نکردند؛ سلمان هم بیتی سرود که این بیت گرچه برای او اسب نشد اما برای دیگران ضرب‌المثل شد. آن بیت که مصرع دومش به مثل تبدیل شد این است: اسب سیه گرفتند، اسب دگر ندادند
آری پس از سیاهی رنگ دگر نباشد
چهار قرن بعد از سلمان ساوجی، صائب تبریزی این بیت را چنین جواب می دهد:
گویند پس از سیاه رنگی نبود
پس موی سیاه من چرا گشت سپید؟