پاپ فرانسیس، اولین پاپ اهل آمریکای لاتین به‌دلیل رویکردهای مردمی، حمایت از اقشار آسیب‌پذیر، و موضع‌گیری‌های جسورانه‌اش در مسائل اجتماعی و زیست‌محیطی، در سال‌های اخیر توجه رسانه‌ها و سینماگران را به‌شدت جلب کرده است. این توجه منجر به تولید مجموعه‌ای از آثار سینمایی و مستند شده که هر یک بخشی از شخصیت و عملکرد او را بازتاب می‌دهند. در زیر مروری بر برخی از این آثار خواهیم داشت:

فرانسیس: برایم دعا کن (۲۰۱۵) - Francis: Pray for Me

این فیلم آرژانتینی-اسپانیایی، زندگی خورخه ماریو برگولیو (پاپ فرانسیس) را از دوران جوانی تا زمان انتخاب شدنش به‌عنوان پاپ، با تمرکز بر فعالیت‌های مذهبی و اجتماعی‌اش در بوئنوس‌آیرس روایت می‌کند. در این فیلم داریو گراندینتی در نقش پاپ فرانسیس بازی می‌کند. این فیلم بر اساس کتاب سال ۲۰۱۳ با عنوان «پاپ فرانسیس: زندگی و انقلاب» نوشته‌شده توسط دوست صمیمی فرانسیس، الیزابت پیکه، که همچنین خبرنگار روزنامه آرژانتینی «La Nación» در ایتالیا و واتیکان از سال ۱۹۹۹ بود، ساخته شده است.

پاپ فرانسیس: مردی که به حرفش عمل می‌کند (۲۰۱۸) -  Pope Francis: A Man of His Word

این مستند ساخته ویم وندرس، کارگردان نامدار آلمانی، شاید صمیمی‌ترین تصویر از پاپ فرانسیس را ارائه می‌دهد؛ جایی که او مستقیم رو به دوربین صحبت می‌کند و درباره دغدغه‌هایش از جمله فقر، محیط زیست، صلح، عدالت و مهاجرت سخن می‌گوید. این فیلم، روایتی تأمل‌برانگیز از باورها و ارزش‌های رهبر کاتولیک‌هاست.

این مستند محصول مشترک سوئیس، ایتالیا، فرانسه و آلمان است و نخستین‌بار  در جشنواره فیلم کن ۲۰۱۸ به نمایش درآمد و در ۱۸ می ۲۰۱۸ در آمریکا  اکران شد.

من را فرانسیسکو صدا کن (۲۰۱۵) - Call Me Francesco

«من را فرانسیسکو صدا کن» فیلمی ایتالیایی به کارگردانی دانیله لوچه‌تی است که در دو بازه زمانی مختلف ساخته شده و سیر تحول شخصیتی خورخه ماریو برگولیو (پاپ فرانسیس) از کشیش جوان تا رسیدن به واتیکان را به تصویر می‌کشد. در کنار داستان فردی، فیلم به موضوعاتی چون فقر، دیکتاتوری نظامی در آرژانتین و مبارزه کلیسا با آن نیز می‌پردازد. در این فیلم رودریگو د لا سرنا، بازیگر آرژانتینی در نقش رهبر کلیسای کاتولیک بازی کرده است.

دو پاپ The Two Popes - (۲۰۱۹)

فیلم «دو پاپ» محصول نتفلیکس و اثری تحسین‌شده از فرناندو میرلس است که رابطه میان پاپ بندیکت شانزدهم و پاپ آینده (پاپ فرانسیس) را روایت می‌کند. اگرچه داستان با تخیل همراه است، اما گفت‌وگوهای فلسفی و انسانی بین این دو چهره مذهبی، مخاطب را به تأمل درباره معنای ایمان، رهبری و تحول دعوت می‌کند.

این فیلم به نویسندگی آنتونی مک‌کارتن است که از نمایشنامه نوشته خودش با نام «پاپ» اقتباس شده است که در تئاتر رویال و درنگیت در سال ۲۰۱۹ نمایش داده شد. این فیلم که عمدتاً در شهر واتیکان و پس از رسوایی افشای اطلاعات واتیکان اتفاق می‌افتد، داستان پاپ بندیکت شانزدهم با بازی آنتونی هاپکینز است که تلاش می‌کند کاردینال خورخه ماریو برگولیو با بازی جاناتان پرایس را متقاعد کند تا در تصمیم خود برای استعفا به عنوان اسقف اعظم خود تجدید نظر کند.

این فیلم برای اولین بار در جشنواره فیلم تلوراید نمایش داده شد و پرایس و هاپکینز و همچنین فیلمنامه مک کارتن مورد تحسین منتقدان قرار گرفت. هر سه برای کارهایشان در جوایز اسکار، گلدن گلوب و جوایز فیلم آکادمی بریتانیا نامزد دریافت جایزه شدند.

مجمع کاردینال‌ها (ملاقات محرمانه) (۲۰۲۵) - Conclave

فیلم جدید «مجمع کاردینال‌ها» به کارگردانی ادوارد برگر (کارگردان برنده اسکار فیلم در جبهه غرب خبری نیست)، داستانی مهیج درباره جلسه انتخاب پاپ را به تصویر می‌کشد. این فیلم که اقتباسی است از رمان رابرت هریس، با حضور رالف فاینس، جان لیسگو، و استنلی توچی، در پشت درهای بسته واتیکان می‌گذرد و به نوعی فضای پس از استعفای پاپ بندیکت و روند انتخاب پاپ فرانسیس را به‌شکلی دراماتیک روایت می‌کند.

گرچه این فیلم بر شخصیت پاپ فرانسیس تمرکز مستقیم ندارد، اما به یکی از مهم‌ترین لحظات معاصر در تاریخ کلیسا که منجر به انتخاب او شد می‌پردازد و به همین دلیل، در این مجموعه آثار جایگاه ویژه‌ای دارد.

این فیلم نیز در پنجاه و یکمین جشنواره فیلم تلوراید به نمایش درآمد و نقش‌آفرینی‌ها، کارگردانی، فیلم‌نامه و فیلمبرداری آن مورد تمجید قرار گرفت. «مجمع کاردینال‌ها» با بودجه ۲۰ میلیون دلاری،  بیش از ۹۸ میلیون دلار در گیشه جهانی سینما فروش داشت.

این فیلم از سوی هیات ملی نقد و انستیتو فیلم آمریکا یکی از ۱۰ فیلم برتر سال ۲۰۲۴ نام گرفت و جوایز و نامزدی‌های بسیاری دریافت کرد که شامل چهار جایزه از مراسم فیلم بفتا و همچنین جایزه گلدن گلوب بهترین فیلم‌نامه و جایزه انجمن بازیگران فیلم برای گروه بازیگران می‌شود. این فیلم در نود و هفتمین دوره جوایز اسکار در هشت رشته شامل بهترین فیلم نامزد شد و در نهایت برنده اسکار بهترین فیلمنامه اقنباسی شد.