ورزش 3/ در سایه‌ نورافکن‌ها، بازیکنی آرام و بی‌صدا تار و پود بازی پاریسی‌ها را می‌بافد. فابین روئیز، با چهره‌ای آرام و نگاهی نافذ، طی چند ماه گذشته به روح خط میانی پاری‌سن‌ژرمن بدل شده است. حالا که نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان اروپا نزدیک می‌شود و حریف تیمی چغر چون آرسنال است، این ستاره اسپانیایی تبدیل به مهره‌ای کلیدی شده است. چگونه این بازیکن سابق ناپولی که اغلب زیر سایه‌ ستارگان پر زرق و برق تیم قرار می‌گرفت، قلب هواداران و مربی‌اش را تسخیر کرده است؟
صعود خاموش فابین رویز
فابین در تابستان ۲۰۲۲ با مبلغی نسبتاً پایین (۲۰ میلیون یورو) به پاریس پیوست. ابتدا چندان مورد توجه قرار نگرفت، اما اکنون این انتقال به یک فرصت طلایی تبدیل شده است. این هافبک ۲۹ ساله اسپانیایی توانست تردیدها را به اطمینان تبدیل کند و به مهره‌ای غیرقابل جایگزین تبدیل شود. اما چه چیزی او را در جمع ستاره‌ها خاص می‌کند؟
جوهره‌ بازی روئیز در درک بی‌نظیر او از بازی نهفته است. او همیشه انگار یک حرکت جلوتر از بقیه است، مانند شطرنج‌بازی که حرکات بعدی حریف را پیش‌بینی می‌کند. توانایی او در قرار گرفتن بین خطوط، بستن مسیرها و ایجاد فضا برای هم‌تیمی‌ها، او را به قلب تیم تبدیل کرده است. در دیدار برابر نانت، با دقتی مثال زدنی ریتم بازی را در اختیار داشت.
تکنیک فردی بی‌نقص او نیز مکمل ذهن تاکتیکی‌اش است. چه در ارسال پاس‌های دقیق، چه در کنترل‌های زیر فشار، او در جزئیاتی می‌درخشد که نتیجه‌ی بازی‌ها را تغییر می‌دهند. این ظرافت به او امکان می‌دهد تا در شرایط مختلف - از نبردهای فیزیکی لیگ فرانسه تا جنگ‌های تاکتیکی لیگ قهرمانان - بدرخشد.
اما او فقط با مغز بازی نمی‌کند، با پاهایش هم می‌جنگد. پرسینگ او به سلاحی مرگبار برای پی‌اس‌جی تبدیل شده است. برخلاف تصویر کلاسیک از یک بازی‌گردان شکننده، روئیز بی‌محابا وارد دوئل‌ها می‌شود، توپ‌گیری می‌کند و با دقت بازی را دوباره می‌سازد. این شدت همراه با انضباط تاکتیکی‌اش، کابوسی برای خط میانی حریفان شده است.

کلیدی برای دیدار با آرسنال
مقابل آرسنال در روز سه‌شنبه، ۲۹ آوریل، نقش او حیاتی خواهد بود. در برابر خط میانی پویای توپچی‌ها، به رهبری مارتین اودگارد، روئیز باید هم خلاق باشد و هم آنها را خفه کند. توانایی‌اش در بستن فضاها و تغذیه‌ی مهاجمان پی‌اس‌جی ممکن است سرنوشت بازی را رقم بزند.
در ترکیب سه‌نفره خط میانی پی‌اس‌جی، توازن امری حیاتی است. در کنار ویتینیا که با دریبل‌هایش خطوط را می‌شکند و ژوائو نِوس که استاد پخش توپ است، فابین روئیز توازن می‌آورد. جایی که ویتینیا شتاب می‌دهد، روئیز ثبات می‌بخشد؛ جایی که نِوس جلو می‌رود و می‌درخشد، روئیز پشتیبانی می‌کند. این ترکیب بی‌نقص تنها با زمان و شناخت به‌دست آمده است.
زیر نظر لوئیس انریکه که به فوتبال مالکانه و پرسینگ بالا باور دارد، روئیز جایگاه خود را تثبیت کرده است. انریکه پس از دیدار با نانت گفت: «با امید زیاد به اهدافمان نزدیک می‌شویم.» و به‌طور ویژه بر اهمیت این خط هافبک سه نفره تاکید کرد.
مسیری پر از مانع
مسیر روئیز به این سطح آسان نبوده است. او در سویا پرورش یافت و در ناپولی شکوفا شد، جایی که در سال ۲۰۲۲ قهرمان سری A شد. با این حال، ورودش به پی‌اس‌جی هم‌زمان با دوران گذار باشگاه بود. انتظارات بالا و رقابت شدید باعث شد گاهی به نیمکت‌نشین تبدیل شود. در باخت ۲-۰ به آرسنال در مرحله گروهی، او به عنوان بازیکن تعویضی وارد زمین شد.
اما روئیز هرگز تسلیم نشد. استقامت و حرفه‌ای‌گری‌اش باعث شد اعتماد کادر فنی را جلب کند. اکنون او چیزی فراتر از یک بازیکن چرخشی است؛ او پایه‌ای است که پروژه پاریسی‌ها بر آن بنا شده.
چرا آرسنال باید از روئیز بترسد؟
میکل آرتتا، سرمربی آرسنال، خوب می‌داند که روئیز چه قابلیت‌هایی دارد. او در سال ۲۰۲۲ تلاش کرد تا روئیز را به لندن بیاورد. اکنون باید راهی برای مهار این بازیکن بیابد. اما چگونه می‌توان بازیکنی را متوقف کرد که در سایه‌ها می‌درخشد؟
آرسنال باید دو کار همزمان انجام دهد: تأثیر روئیز را در میانه زمین کاهش دهد و همچنین حملات برق‌آسای بارکولا و دمبله را مهار کند. شاید یارگیری نفر به نفر گزینه‌ خوبی باشد، اما این‌کار می‌تواند فضا را برای نِوس و ویتینیا باز کند. و روئیز استاد استفاده از همین فضاهاست.

یک رهبر ساکت اما تأثیرگذار
اگرچه روئیز اهل فریاد نیست، اما تأثیرش در رختکن واضح است. هم‌تیمی‌هایش از آرامش و تمرکز او تمجید می‌کنند. این ذهنیت جنگجوی آرام یادآور بازیکنانی چون ژاوی و بوسکتس است و روئیز نیز همان وقار پنهان را دارد.
خارج از زمین، زندگی ساده‌ای دارد. از حاشیه‌ها دور است، در شبکه‌های اجتماعی زیاد حضور ندارد و با انضباطی شبیه به راهب‌ها روی حرفه‌اش تمرکز دارد. همین رویکرد باعث شده تا در آستانه ۳۰ سالگی همچنان در اوج باقی بماند.
نقش لوئیس انریکه
نمی‌توان درباره درخشش روئیز صحبت کرد و از انریکه نام نبرد. مربی اسپانیایی با فلسفه بازی مالکانه و فشرده، توانایی‌های پنهان روئیز را شکوفا کرد. وقتی کلید خط میانی را به او سپرد، او را به امتداد تفکر خود در زمین تبدیل کرد.
پس از بازی با نانت، انریکه بر اهمیت ثبات تاکتیکی پیش از بازی با آرسنال تاکید کرد. این فشار مثبت باعث شده روئیز به بازیکنی همه‌جانبه بدل شود، آماده برای درخشش در بزرگ‌ترین صحنه‌ها.
فراتر از آمار و تاکتیک‌ها
اما چیزی که روئیز را خاص می‌کند، داستانش است: بازیکنی آرام، اغلب دست‌کم گرفته‌شده که توانست خود را دوباره بسازد و به مهره‌ای حیاتی تبدیل شود. در ورزشگاه امارات، زیر نگاه‌های آرتتا که روزی می‌خواست او را جذب کند، فرصتی برای اثبات دارد: او فقط یک هافبک نیست. او قلب تپنده‌ پی‌اس‌جی است.
در حالی‌که سوت آغاز بازی نزدیک می‌شود، یک سوال باقی می‌ماند: آیا فابین روئیز، مردی که در سایه‌ها می‌درخشد، همان کسی خواهد بود که پاریس را به قله اروپا می‌برد؟ یک چیز قطعی است: اثر او بر پی‌اس‌جی، پاک‌نشدنی‌ست.