ورزش 3/فینال قبل از فینال رئال توسط گولر، بازیکنی که همیشه مورد تردید است، رقم خورد. پیروزی سفیدپوشان رقابت برای قهرمانی لالیگا را طولانی‌تر کرد و برای آنچلوتی از جنبه‌های مختلف مفید بود. ابتدا او می‌تواند، شاید کمی دیر، به این فکر کند که نیمکت تیمش قوی‌تر از آن چیزی است که در طول فصل استفاده کرده است.
گولر بود که در شب نه چندان درخشان وینیسیوس، نیمه اول درخشانی را برای تیمش رقم زد. برخلاف دفعات دیگر، رئال با انگیزه و فوتبال هجومی ظاهر شد و با عمق و پویایی به سیستم 1-5-4 بوردالاس حمله کرد. گولر در خط میانی تأثیرگذار بود، نقش هافبک داخلی را درک کرد و بادقت عمل کرد. در خط حمله، وینیسیوس و اندریک در نفوذها درخشیدند و بین مدافع مرکزی و بازیکن کناری به‌خوبی حرکت کردند
علاوه بر این، رئال با حضور لوکاس وازکز و فران گارسیا در کناره‌ها، به بازیش عرض داد. برتری تیم آنچلوتی به‌قدری بود که بوردالاس بارها مجبور به تغییر پست بازیکنانی مثل ژنه، خوان ایگلسیاس یا برنات شد تا ناهماهنگی تاکتیکی تیم آبی‌پوش را جبران کند. رئال مادریدی جدی، فعال و قاطع دیده شد که از تغییرات در ترکیب آسیب ندید. در لحظه‌ای که بیشترین فشار روی تیم بود، بازیکنان نیمکت‌نشین پاسخ دادند.

نیمه دوم اما کاملاً متفاوت بود. ختافه خود را بازیافت و شدت و فشار بازی‌اش را چند پله بالا برد. تغییر سیستم بوردالاس به 2-4-4 با دو مهاجم و ورود بازیکنانی مثل کوبا، بازی هجومی میزبان را تیزتر، تهاجمی‌تر و مستقیم‌تر کرد. در اینجا ضعف‌های رئال آشکار شد؛ تیم بیش از حد کند شد و انگار روی طناب راه می‌رفت.
ختافه به دروازه کورتوا نزدیک شد و تعویض‌های آنچلوتی نتوانستند صحنه بازی را تغییر دهند. به‌خصوص عملکرد کاماوینگا در پست هافبک دفاعی ناامیدکننده بود. اشتباهات او در مناطق حساس و ریسک‌هایش در حمل توپ، شانس او برای تثبیت جایگاهش در خط میانی رئال را کاهش می‌دهد. عجیب نیست که آنچلوتی او را بیشتر به‌عنوان مدافع کناری در فینال می‌دید، هرچند با مصدومیت در این بازی احتمالا بازی را از دست خواهد داد. خوشبختانه برای کاماوینگا و رئال، کورتوا همیشه آماده نجات تیمش در هر شرایطی است. مهارهای او بار دیگر برای نگه داشتن تیم در کورس قهرمانی لیگ حیاتی بود. و در جام حذفی، بدون شک، او فیکس خواهد بود.