ایرنا/ استان پهناور کرمان را از این جهت یکی از خاستگاه‌های فرهنگ و تاریخ ایران زمین می‌دانند که آثار و آیین‌های باستانی فراوانی را در دل خود جای داده و یکی از این آیین‌ها که با گذشت قرن‌ها هنوز پاس داشته می‌شود، جشن تندرستون یا چله بهار است.

مردم این دیار از دیرباز تاکنون ۵۰ روز قبل از آغاز سال نو (دهم بهمن) جشن سده را برگزار می‌کنند که بیش از هزاران سال قدمت دارد (از زمان پیدایش آتش) و از کهن‌ترین جشن‌های ایرانی به‌ شمار می‌رود. ایرانیان باستان معتقد بودند آتشی که در این روز افروخته می‌شود، نماد و نشانه گرم شدن زمین و آماده شدن برای ورود به فصل بهار است.
به گفته مورخان و محققان، کرمانی‌های باستان تا دوره‌های اخیر جشن نوروز را مفصل برگزار می‌کرده‌اند و ۴۰ روز بعد از اول فروردین نیز جشن تندرستون طی سالیان متمادی در دامنه کوه شیوشگان این شهر تاریخی برگزار شده و این کوه که امروز به کوه‌های مسجد صاحب الزمان (عج) نیز شناخته می‌شود در باورهای مردم کرمان حائز اهمیت بوده است.
اگرچه نمی‌توان تاریخ دقیقی برای شروع جشن تندرستون در کرمان ذکر کرد اما بنا به شواهد تاریخی و موجود، این جشن قرن‌ها قدمت دارد و یک آیین باستانی و ایرانی به شمار می‌رود که بُن‌مایه آن را گردهم آمدن مردم در فصل بهار برای طلب سلامتی، شادی و گشایش بخت دانسته‌اند.
کوه شیوشگان در حاشیه شرقی شهر کرمان و در جوار آرامستان این شهر قرار گرفته و اطراف آن قلعه‌های اردشیر و دختر، تخت دریاقلی بیگ، گنبد جبلیه و بقایای زیادی از نمادهای تاریخ کهن این سرزمین واقع شده و همین آثار باستانی نیز گواه دیگری بر قدمت دیرینه جشن تندرستان یا به لهجه کرمانی تندرستون است.