بلال، یکی از چهار کارگردان مستند برنده جایزه آکادمی، همراه با دو مرد دیگر به نام‌های خالد محمد شَعران و ناصر شرتح، اواخر ماه مارس مورد حمله و بازداشت قرار گرفتند.

یکی دیگر از کارگردانان فیلم، یوال آبراهام که اهل اسرائیل است، گفت که بلال پس از حمله گروهی از شهرک‌نشینان در روستای زادگاهش، سوسیا، دچار جراحاتی در ناحیه سر و شکم شده و خونریزی داشته است.

پس از آنکه آکادمی اسکار، به گفته آبراهام، از صدور بیانیه حمایتی از بلال پس از پیروزی فیلم امتناع کرد، این نهاد به سرعت عذرخواهی کرد و در بیانیه‌ای اعلام کرد: «ما هرگونه سرکوب آزادی بیان را در هر شرایطی محکوم می‌کنیم.»

اکنون بلال با قلم خود درباره این تجربه می‌نویسد. او روایت کرده که در شامگاه ۲۴ مارس، در حالی که در خانه‌اش بود، گروهی از مردان به او حمله کردند و احساس کرد که خود و همسرش ممکن است همان شب کشته شوند. بلال در یادداشت منتشر شده در روز جمعه نوشت: «نوشتن درباره آن لحظه برایم دشوار است. پس از کتک خوردن، دستبند زده، چشم‌بند بسته و به داخل یک خودروی نظامی پرتاب شدم. ساعت‌ها روی زمین، با چشم‌بند در جایی که بعدا فهمیدم یک پایگاه نظامی بود، دراز کشیده بودم، در ترس از اینکه مدت طولانی بازداشت و بارها مورد ضرب‌وشتم قرار بگیرم. یک روز بعد آزاد شدم.»

او گفت که بردن جایزه اسکار تنها سه هفته پیش از این حادثه، «یکی از شگفت‌انگیزترین لحظات زندگی‌اش» بود. بلال نوشت:«طعم قدرت و امکان را چشیدم... لس‌آنجلس و مراسم اسکار کاملا متفاوت از جهانی بود که من می‌شناسم: ساختمان‌های عظیم، خودروهای پرسرعت و ثروتی که در اطراف موج می‌زد. و ناگهان ما چهار نفر، روی یکی از مهم‌ترین صحنه‌های جهان ایستاده بودیم و جایزه را دریافت می‌کردیم.»

با این وجود، بلال اعتراف کرد که با وجود این موفقیت جهانی، آن‌ها نتوانسته‌اند تغییر ملموسی در زندگی مردم خود ایجاد کنند. او نوشت: «زندگی من همچنان در گرو اراده شهرک‌نشینان و اشغال است. جامعه ما همچنان از خشونت بی‌پایان رنج می‌برد. فیلم ما اسکار گرفت، اما زندگی ما بهتر از قبل نشده است.»

بلال با اشاره به این که حمله به او و جامعه‌اش «وحشیانه» بود اما این نوع حملات در منطقه امری رایج است، افزود: «تنها چند روز بعد، ده‌ها شهرک‌نشین، بسیاری از آن‌ها نقاب‌دار، به روستای جِنبه، در نزدیکی سوسیا، حمله کردند. پنج نفر بستری شدند و بیش از بیست نفر بازداشت شدند. سپس ارتش به روستا یورش برد و خانه‌ها، مسجد و مدرسه را غارت کرد.»

با توجه به توجه رسانه‌ای که به خاطر پیروزی در اسکار به دست آمده بود، بلال یادداشت خود را با فراخوانی به مخاطبان به پایان برد و نوشت: «می‌دانم که اکنون هزاران نفر نام و داستان من و جامعه‌ام را می‌شناسند و در کنار ما ایستاده‌اند. لطفا حالا رویتان را برنگردانید.»

مستند «سرزمینی دیگر نیست»، که به دوستی در حال شکل‌گیری بین یک فعال فلسطینی و یک روزنامه‌نگار اسرائیلی می‌پردازد، توسط چهار کارگردان - دو فلسطینی و دو اسرائیلی - ساخته شد و در دوم مارس جایزه بهترین مستند را در نودوهفتمین دوره جوایز اسکار به دست آورد.

انتهای پیام