خانیکی به تعریف بنیادین گفت‌وگو پرداخت و بیان کرد: «گفت‌وگو تنها زمانی ثمربخش است که هر دو طرف احساس کنند چیزی به دست آورده‌اند. گفت‌وگو نباید میدان نبرد باشد که در آن یکی فاتح و دیگری مغلوب شود. گفت‌وگوی واقعی باید انسان را به رستگاری برساند، نه اینکه حس تحقیر، شکست یا سرخوردگی را در دل یکی از طرفین ایجاد کند.»

او با اشاره به ضرورت‌های دنیای معاصر افزود: «در جهانی پرآشوب و در ایران امروز، گفت‌وگو از یک انتخاب دلخواه به یک اجبار و الزام بدل شده است. ما ناگزیر از گفتگو با دیگری هستیم، چه در سطح خانواده و جامعه و چه در عرصه‌ی بین‌المللی.»

خانیکی که در برنامه‌ «سپنج» با اجرای علی درستکار صحبت می‌کرد، از اهمیت گفت‌وگو، جایگاه زبان و تفکر در روابط انسانی و آسیب‌شناسی وضعیت فعلی رسانه‌ها سخن گفت و تاکید کرد که گفت‌وگو مهارتی فطری نیست و نیازمند آموزش و تمرین مداوم است.

به گفته‌ او، لازمه‌ گفت‌وگوی موفق، درک متقابل، شناخت حقانیت دیگری و پرهیز از داوری‌های شتابزده است.

در ادامه‌ برنامه، او خاطره‌ای از سیدمحمد خاتمی نقل کرد که بیانگر لایه‌های عمیق اخلاقی گفت‌وگوست: «خاتمی نقل می‌کرد که روزی در گفت‌وگویی آقای فکور اظهار کرده بود که دشنام‌های تندی نثار دیگران کرده است، اما تنها در دل خود، بدون آنکه به زبان آورد. این نشانه‌ی آن است که حتی در دل احساس رنج یا خشم می‌توان کرد اما ظاهر گفت‌وگو را پاک و انسانی نگه داشت. این رفتار معرفت‌شناسانه بر پایه‌ی احترام به دیگری استوار است؛ دیدگاهی که طرف مقابل را تنها به عنوان دشمن یا رقیب نمی‌بیند، بلکه انسانی می‌شناسد که سزاوار حق و حرمت است.»

خانیکی در بخش دیگری از برنامه، به نقد وضعیت رسانه‌های امروز پرداخت و گفت: «متأسفانه آنچه امروز در رسانه‌ها شاهد آن هستیم، آموزش گفت‌وگو نیست، بلکه ترویج نفرت، دوقطبی‌سازی و حذف دیگری است. این روند خطرناک، جامعه را از رسانه‌ها دور کرده و اعتماد عمومی را نسبت به آن‌ها تضعیف کرده است.»

او هشدار داد که فقدان فرهنگ گفت‌وگو می‌تواند منجر به تعمیق شکاف‌های اجتماعی و فروپاشی سرمایه‌ی اجتماعی شود. با این حال، خانیکی با نگاهی امیدوارانه نسبت به آینده اظهار کرد: «با همه‌ این چالش‌ها، من به انسان ایرانی امیدوارم. باور دارم که اگر بر آموزش مهارت‌های گفت‌وگو، شنیدن فعال و پذیرش تفاوت‌ها تمرکز کنیم، می‌توانیم جامعه‌ای بالنده‌تر و انسانی‌تر بسازیم.»