بر اساس این مطالعه که یافته‌های آن در مجله نیچر منتشر شده ، دانشمندان مکانیسمی را کشف کردند که چگونه آسپرین می‌تواند متاستاز (انتقال و گسترش سلول‌های سرطانی از یک تومور به نقاط دورتر بدن که منجر به ایجاد تومورهای ثانویه می‌شود) برخی سرطان‌ها را با تحریک سیستم ایمنی کاهش دهد.

با پیشرفت‌هایی که در درمان سرطان صورت گرفته، تومور بسیاری از بیماران مبتلا به سرطان در مراحل اولیه با جراحی برداشته می‌شود که پتانسیل درمان را دارد، اما بعدا به دلیل رشد نهایی، میکرومتاستازها (سلول‌های سرطانی که سایر قسمت‌های بدن را تشکیل داده‌اند اما در حالت نهفته باقی مانده‌اند) عود می‌کنند. به رغم آنکه بیشتر ایمونوتراپی‌ها برای درمان بیماران مبتلا به سرطان متاستاتیک ایجاد شده، توسعه یافته‌اند، اما زمانی که سرطان برای اولین بار گسترش می یابد، زمانی که سلول‌های سرطانی به ویژه در برابر حمله ایمنی آسیب پذیر هستند، فرصت درمانی منحصر به فردی وجود دارد. پروفسور راهول رویچودوری در بخش آسیب شناسی دانشگاه کمبریج که سرپرستی این مطالعه را بر عهده داشت، می‌گوید: امیدواریم که درمان هایی که این پنجره آسیب پذیری را هدف قرار می دهند، در پیشگیری از عود در بیماران مبتلا به سرطان اولیه در معرض خطر عود، دامنه وسیعی داشته باشند.

چگونگی کنترل رشد سرطان توسط آسپرین

دانشمندان سیگنال‌هایی را در سلول ردیابی کردند تا مشخص کنند که ARHGEF۱ (یک ژن کد کننده پروتئین) هنگامی که سلول‌هایT درمعرض یک عامل لخته‌کننده به نام ترومبوکسان (TXA۲) A۲ قرار می‌گیرند، روشن می‌شود. TXA۲ توسط پلاکت‌ها تولید می‌شود، سلولی در جریان خون که به لخته شدن خون کمک می کند، از خونریزی زخم ها جلوگیری می‌کند، اما گاهی اوقات باعث حملات قلبی و سکته می‌شود. آسپرین تولید TXA۲ را کاهش می‌دهد و منجر به اثرات ضد انعقاد می‌شود که پیش زمینه جلوگیری از حملات قلبی و سکته مغزی است.
محققان می‌گویند: این تحقیق جدید نشان داد که با کاهش TXA۲ و جلوگیری از سرکوب سلول‌های T ، از گسترش سرطان‌ها جلوگیری می‌کند. آن‌ها از مدل موشی سرطان ملانوما استفاده کردند تا نشان دهند که در موش‌هایی که آسپرین دریافت کرده‌اند، فرکانس متاستازها در مقایسه با موش‌های کنترل کاهش یافته و این بستگی به آزادسازی سلول های T از سرکوب دارد. سلول‌های T، سلول‌هایی هستند که به طور خاص برای مبارزه با عفونت‌هایی طراحی شده‌اند که هنوز با آن‌ها مواجه نشده‌اند.

دکتر جی یانگ از گروه آسیب شناسی دانشگاه کمبریج و نویسنده اول گزارش این مطالعه، می‌گوید: این لحظه مانند یک پیروزی بزرگ بود چرا که متوجه شدیم TXA۲ سیگنال مولکولی است که این اثر سرکوبگر را روی سلول‌های T فعال می کند. قبل از این، ما از پیامدهای یافته‌های خود در درک فعالیت ضد متاستاتیک آسپرین آگاه نبودیم. این یک یافته کاملا غیرمنتظره بود که ما را به مسیری کاملا متفاوت از آنچه پیش‌بینی می‌کردیم، وارد کرد.

آسپرین، دارویی است که به طور گسترده مورد استفاده قرار می‌گیرد و اهداف درمانی متعددی دارد. به طور موثر درد و تب را کاهش می‌دهد و شرایط التهابی مانند آرتریت روماتوئید و پریکاردیت را برطرف می‌کند. علاوه بر این، آسپرین در درمان تب روماتیسمی و بیماری کاوازاکی (وضعیتی که عروق خونی متورم و ملتهب می‌شوند) استفاده می‌شود. این دارو در دوزهای پایین تر، با مهار تجمع پلاکت ها، نقش مهمی در پیشگیری از حوادث قلبی عروقی ایفا می‌کند و در نتیجه خطر حملات قلبی و سکته مغزی را در افراد مبتلا به بیماری‌های قلبی و عروقی کاهش می‌دهد.