در ادامه این شعر را با هم می‌خوانیم؛

*

نماز صبح شد، طلوع کرد اذان

به صف شدند باز، هزار ارغوان

به صف شدند باز، فرشتگان عرش

ز هر طرف رسید هزار کاروان

کمان کشیده‌اند چقدر حرمله

کمین گرفته‌اند… آهای… کودکان!

به زیر بالِ آه، پناه می‌برید

که نیست مادری در انتظارتان

گرسنگی بس است، شما و جوی شیر

بس است تشنگی، بهشت نوش جان!

به روزنامه‌ها رقم زنید خون

خطابه‌ای کنید که پا شود جهان:

کجاست التیام؟ کجاست انتقام؟

به این سگان هار، که می‌دهد امان؟!

بدا به غفلتِ مدافعان ترس

خوشا به غیرتِ مجاهدان‌مان

به لحظه‌ای درنگ، تقاص می‌دهیم

نگاه کن ببین! نشان به این نشان!

ملافه‌ای بکش بر این همه شهید

که تکه‌تکه‌اند… آهای آسمان!