همشهری/ «شوراها؛ تبلور مشارکت مردم» عنوان یادداشت روز در روزنامه همشهری به قلم مهدی چمران است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:

شوراهای اسلامی شهر و روستا که با دستور رهبرکبیرانقلاب حضرت امام‌خمینی(ره) در ۹اردیبهشت سال۱۳۷۸ تأسیس شدند، تجلی اراده مردم در اداره شهرها و روستاها هستند. از زمان شروع کار شوراها تاکنون شهرها و روستاهای ما به‌ویژه شهرهای بزرگ، دچار تحولی بزرگ و پیشرفتی شایان توجه شده‌اند که بی‌سابقه بوده است؛ البته به‌دلیل نوپابودن نهاد شوراها و تأخیر در تشریح وظایف آن نسبت به سایر نهادها، چالش‌ها و مشکلاتی نیز درخصوص این نهاد وجود دارد. مهم‌ترین آفتی که به شوراها آسیب می‌رساند و به جای حرکت سازنده در شهرها به رکود می‌انجامد، کمرنگ‌شدن انگیزه خدمت شوراییان است. آفت سیاست‌زدگی و ریاکاری و تبلیغاتی کارکردن نیز ضربه‌های سختی هم به مردم شهرها و هم به اصل شوراهای خدمتگزار و جایگاه آنان می‌زند؛ بنابراین انتظار می‌رود و شایسته ملت انقلابی است که همان راه حضرت امام و راه رهنمودهای مقام‌معظم‌رهبری درخصوص عمل و کار برای خدا و برای مردم سرلوحه برنامه‌های شوراها باشد.
از سویی مشارکت اجتماعی مهم‌ترین عامل استواری شوراهاست. نهاد شوراها بزرگ‌ترین نقطه پیوند مردم و مسئولان در تصمیم‌گیری و اداره امور جاری کشور است. بزرگ‌ترین منبع بالفعل‌ماندن و استواری این نهاد که برای حیات و بالندگی‌اش از آن‌ تغذیه می‌کند «مشارکت اجتماعی» است؛ منبعی که اگر روزی سایه رخوت به خود بگیرد و از میدان مسئولیت‌پذیری و تعهد دامان برچیند، این نهاد را از هدف غایی و فطری خویش دور می‌سازد و تصمیم‌گیران این نهاد باید تنها با تکیه بر ظرفیت محدود خویش در مسیر اعتلا گام بردارند؛ آنگاه اداره امور از منبع قدرتمند نیروی مدنی و اجتماعی شهروندان محروم و خرد جمعی که نیروی محرکه نظام‌های جمهوری است، در سایه حرکت‌های فردی و فرداندیشی‌ها محصور می‌شود.
مردم باید باور کنند که «شورا» خانه و دستاورد خود آنان است و متعهد شوند که بر آن نظارت داشته باشند، آن‌ را از کجروی برحذر دارند و با به‌میدان‌آوردن توان بزرگ و بی‌انتهای خود یاری‌رسانش باشند.
واقعیت این است که دولت نمی‌تواند در همه امور وارد شود؛ بنابراین شوراها درعین‌حال باید حلقه واسط بین دولت و ملت و مطالبه‌گر حقوق ملت باشند. هرجا مردم وارد شده‌اند، در دفاع‌مقدس، در انتخابات و در پیشامدهای مهم، مددکار دولت بوده‌اند و در مدیریت شهری هم می‌توان از نقش مردم به‌خوبی بهره گرفت.
گذشت قریب به دودهه‌ونیم از عمر شوراهای اسلامی شهر و روستا فرصت مغتنمی است تا با آسیب‌شناسی این نهاد و تقویت نقاط مثبت آن، به ارتقای جایگاه نهاد شوراها در ساختار اداری و سیاسی کشور کمک کرد و به‌ویژه برای پیاده‌سازی‌ مدیریت یکپارچه و هماهنگ شهری که هم‌اکنون از چالش‌های مهم حکمرانی شهری است همت گماشت و دولتمردان نیز باید بپذیرند که خود مردم و نمایندگان مردم به‌خوبی می‌توانند شهرها و روستاهای خود را که شناخت کافی نیز از آنها دارند، وفق قانون اداره کنند.