همشهری/ «تحول در ساختار آموزشی با نگاه به سند تحول» عنوان یادداشت روز در روزنامه همشهری به قلم رمضان رحیمی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:

دیدارهای سالانه‌ معلمان و فرهنگیان کشور با مقام معظم رهبری، ازجمله مناسباتی است که نه‌تنها جنبه تشریفاتی ندارد، بلکه حاکی از عمق توجه و ارج‌نهادن عالی‌ترین ساحت نظام اسلامی به منزلت معلمان به‌عنوان معماران اندیشه و تربیت نسل‌هاست. استمرار این دیدارها، خود بیانگر آن است که قشر فرهنگی، نزد رهبری معظم انقلاب، نه صرفا یک صنف بلکه یک نهاد تمدن‌ساز و بنیانگذار تحول اجتماعی قلمداد می‌شود. از رهگذر این جلسات، خطوط کلی سیاستگذاری فرهنگی و آموزشی کشور تبیین می‌شود و توصیه‌ها، هشدارها و رهنمودهایی که به مسئولان آموزش و پرورش و عموم مردم منتقل می‌شود، افق‌های نوینی را در مسیر تعالی تعلیم و تربیت می‌گشاید. بهره‌وری این دیدارها، نه‌تنها در سیاستگذاری کلان بلکه در ارتقای سطح آگاهی اجتماعی نسبت به مسائل بنیادین آموزش، بسی چشمگیر و شایان تأمل است.
بی‌گمان، یکی از ابعاد برجسته این دیدارها، نقدهای دلسوزانه‌ای است که معظم‌له نسبت به کاستی‌های نظام آموزشی مطرح می‌فرمایند. در تازه‌ترین دیدار، ایشان به‌صراحت نسبت به ضعف محتوایی برخی کتب درسی هشدار دادند و ضرورت بازنگری در این زمینه را یادآور شدند. این تذکر، بار دیگر ما را متوجه آن می‌سازد که آموزش امروز نباید اسیر ساختارهای فرسوده دیروز بماند، بلکه باید با بهره‌گیری از فناوری‌های نوین و علوم روز، مسیر تازه‌ای در تعلیم و تربیت بگشاید. در این مسیر، نقش معلم نه به‌مثابه کارگزار نظام آموزشی، بلکه به‌عنوان مربی نفوس و سازنده آینده انسانی کشور، ‌بی‌بدیل است. آنان حامل امانتی عظیم‌اند؛ امانتی به نام نسل آینده که پرورش و شکوفایی آن، در گرو معرفت، تعهد و آگاهی این قشر شریف است.
از سوی دیگر، در منظومه‌ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، اصل رایگان‌بودن آموزش از بدو ورود به مدرسه تا پایان دوران متوسطه، به‌عنوان حقی مسلم برای آحاد ملت، مورد تصریح قرار گرفته است. با این حال، در عمل، تحقق این حق بنیادین با چالش‌هایی جدی مواجه است. آنگونه که امروز مشاهده می‌شود، بخش معتنابهی از مأموریت آموزشی که باید در مدارس دولتی تحقق یابد، به‌سبب کاستی‌های ساختاری، به مدارس غیرانتفاعی واگذار شده است؛ مدارسی که به‌واسطه شهریه‌های کلان، نه‌تنها امکان دسترسی عمومی را محدود کرده‌اند، بلکه در برخی موارد موجب شکل‌گیری طبقات آموزشی نابرابر شده‌اند.
در شرایط اقتصادی سخت و فشارهای معیشتی گسترده‌ای که دامنگیر خانواده‌های ایرانی است، انتخاب میان آموزش رایگان ولی ناکارآمد و آموزش باکیفیت ولی پرهزینه، بسیاری از خانواده‌ها را در تنگنای تصمیم‌گیری قرار داده است. این وضعیت، نه مطلوب است و نه قابل دوام. از این‌رو، ضروری است که با رجوع به سند تحول بنیادین آموزش و پرورش، گامی بلند در راستای بازآفرینی عدالت آموزشی، ارتقای کیفیت مدارس دولتی‌ و احیای‌ شأن و جایگاه معلمان برداشته شود تا بار دیگر مدارس دولتی به مأمن امید خانواده‌ها بدل شوند؛ نه گزینه‌ای تحمیلی.