وی در خصوص عدم دعوت از میلاد عبادی‌پور و محمد موسوی به اردوی تیم ملی و برنامه او برای این بازیکنان گفت: رویکرد متفاوت است، حتی برای میلاد و بقیه. همان روز به آنها توضیح دادم که بعد از بازی‌های المپیک خیلی از تیم‌ها بازیکنان‌شان را تغییر می‌دهند. می‌توانید بقیه تیم‌ها را نگاه کنید؛ مثلا آمریکا و لهستان یا آلمان؛ می‌بینید که آن ها خیلی زیاد تیم را تغییر می‌دهند. فقط ایتالیا تغییر نداد و آن هم به این خاطر بود که سه سال پیش این تیم هم ترکیبش را تغییر داده بود. من به آنها گفتم؛ من این بازیکنانی که الان با من هستند را می‌خواهم. باید تجربه خوبی نشان دهند. همیشه درهای تیم ملی برای فصل‌های بعد باز است. در این سه سالی که تا المپیک بعدی فاصله داریم، من باید بازیکنان جدید را تست کنم. اگر من این امکان را از دست بدهم، همه چیز را می‌بازم.

سرمربی تیم ملی والیبال ایران در واکنش به سوالی مبنی بر اینکه همیشه مشکل والیبال ایران نداشتن سرویس‌زن‌ خوب بوده است و چه برنامه‌ای برای این موضوع دارد، گفت: گذشته، گذشته است. من نمی‌توانم گذشته را تغییر دهم. در حال حاضر سرویس‌زن‌های خیلی خوبی در تیم داریم. امین و پوریا کار خیلی عجیبی در ایتالیا و لهستان انجام می‌دهند. مرتضی شریفی هم همین کار را می‌کند. او حتی زمانی که در کره بازی می‌کرد هم سرویس‌های خوبی می‌زد. به نظرم تیم در مسیر خوبی پیش می‌رود. در مورد تکنیک و تاکتیک سرویس زدن، الان زمانی است که بازیکن باید سیستمی که من می‌گویم را دنبال کند. به نظرم در 10 روز آینده این سیستم را اجرا می‌کنیم.

پیاتزا در خصوص برنامه تیم ملی تا مسابقات برزیل عنوان کرد: بله، قرار است دو بازی دوستانه با ایتالیا داشته باشیم. بعد هم در ایتالیا کمپ داریم تا خودمان را بازیابی کنیم. ما خوش‌شانس نبودیم، چون قرار بود در آرژانتین هم باشیم اما به خاطر ویزا این اتفاق نیفتاد؛ حتی قرار بود با این تیم هم دو بازی دوستانه انجام دهیم. کمپ خیلی خوبی خواهیم داشت و بعد بازی اول‌مان را با آمریکا برگزار خواهیم کرد.

سرمربی تیم ملی والیبال ایران در خصوص اینکه حضورش در حرم مطهر رضوی بین مردم ایران بازتاب زیادی داشت، گفت: خیلی حس عجیب و خاصی بود. آنجا را خیلی دوست داشتم و می‌دانم که خیلی خوش‌شانس بودم که آنجا بودم. به خاطر اینکه به نظرم هر کسی باید حداقل یک‌بار آنجا باشد و بتواند یک حال عجیبی را در آنجا تجربه کند. من آن اتمسفری که وجود داشت را حس کردم. مثل واتیکان خودمان در ایتالیا. تفاوتی که وجود داشت در ساختمان‌ها و نوع آن ها بود. حتی هوا هم فرق می‌کند اما باور کنید فضا خیلی شبیه به هم بود