ورزش 3/تاه که دو سال گذشته را با آلونسو در بایر لورکوزن کار کرده، از تأثیر عمیق این مربی بر خود و تیمش سخن گفت.

ستاره جدید بایرن درباره اولین برخورد با آلونسو می‌گوید: «وقتی جراردو سئوانه رفت، همه ناراحت شدیم و برخی اشک ریختند. بعد شایعاتی درباره ژابی آلونسو شنیدیم. می‌دانستیم او مربی جوانی است، اما همه فکر می‌کردیم: «وای، این فوق‌العاده می‌شود». وقتی آمد، فوراً متوجه شدیم که هنوز می‌تواند با ما بازی کند. جدی می‌گویم، می‌توانستید ژابی را در تیم ما بگذارید و او عالی کار می‌کرد.»

تاه ادامه می‌دهد: «فکر نمی‌کنم ژابی کاملاً به مربیگری عادت کرده باشد. در عمق وجودش، هنوز یک بازیکن است. در تمرینات پاس‌کاری، کنار ما بود و حرکاتی انجام می‌داد انگار خودش هم بخشی از تمرین است. از گوشه چشم می‌دیدی که بدنش را برای دریافت پاس باز می‌کند، حتی اگر ۱۵ متر دورتر بود. اگر پاس خوبی می‌دادی، می‌گفت: «آره، آره، همین‌طوره!» انگار خودش پاس را داده است. وقتی می‌بینی می‌توانی او را این‌قدر خوشحال کنی، خودت هم شاد می‌شوی. شور و اشتیاق او دیوانه‌کننده است.»

تاه از نقش کلیدی آلونسو در زندگی حرفه‌ای‌اش می‌گوید: «خیلی چیزها به ژابی مدیونم، چون او باعث شد احساس کنم بازیکن مهمی هستم. در یکی از اولین جلسات تمرینی، هنگام گرم کردن من را صدا کرد. نمی‌دانستم مربی جدید چه نظری درباره‌ام دارد. شاید من را نیمکت‌نشین می‌کرد یا حتی می‌فروخت. اما او گفت: «من تازه‌واردم و به‌عنوان یک رهبر در رختکن، به تو نیاز دارم. باید بچه‌ها را هدایت کنی و خواسته‌هایم را به تیم منتقل کنی.» این حرف‌ها باعث شد احساس خاص بودن کنم.»

تاه همچنین به توجه آلونسو به جزئیات اشاره می‌کند: «او با جزئیات کوچک به من کمک کرد، چیزهایی که شاید ساده به نظر بیایند، اما وقتی جمع شوند، تأثیر بزرگی دارند.»

او خاطره‌ای از گفت‌وگو با آلونسو در زمان جدایی از لورکوزن را به یاد می‌آورد: «وقتی انتقالم قطعی شد، ژابی پیامی فرستاد: «جونا، بیا کمی گپ بزنیم.» در اتاق جلسات، حضور او خاص بود؛ صداقتی که در صحبت و نگاهش به چشم می‌خورد، در فوتبال نادر است. او نه به‌ عنوان یک اسطوره، بلکه به‌عنوان یک انسان با من حرف زد. گفت: «تمام بحث‌های انتقال و قرارداد را فراموش کن! تو الان اینجایی و تا وقتی اینجایی، از تو حمایت می‌کنم.» این صداقت و احترام مطلق اوست که الهام‌بخش است.»