ورزش 3/او در این رابطه گفت: «اینتر با آرایشی منسجم و بلوک فشرده دفاعی بازی خواهد کرد. لائوتارو مارتینز و تورام سعی می‌کنند ویتینیا را در میانه زمین بدون هدر دادن انرژی زیاد برای پرس نفربه‌نفر کنترل کنند. هنریک مخیتاریان و دی‌مارکو در منطقه اشرف حکیمی فعال خواهند بود، در حالی که نیکولو بارلا و دنزل دومفریس با رویکردی هجومی‌تر مقابل مثلث نونو مندس، فابیان روییز و کواراتسخلیا قرار می‌گیرند.»
نتیجه بازی در کدام مناطق رقم می‌خورد؟ «دو منطقه کلیدی. اول، مرکز زمین، جایی که چرخش‌های بازیکنان و سبک بازی موقعیت‌محور موردعلاقه لوییس انریکه شکل می‌گیرد. این منطقه منشأ اصلی طراحی حملات پاریس و فعال‌سازی موقعیت‌های تک‌به‌تک خطرناک این تیم است. دوم، کناره‌های زمین، جایی که از سمت اینتر، دومفریس و دی‌مارکو با تصمیم‌گیری‌های هوشمندانه به وینگرهای حریف، یعنی دوئه، کواراتسخلیا و بارکولا، فشار می‌آورند. این سه بازیکن پاریس تمایل کمی به بازگشت دفاعی دارند، و این نقطه‌ضعفی است که اینتر می‌تواند از آن استفاده کند.»
در میانه میدان بین سه هافبک اینتر و ویتینیا، فابیان روییز و نِوِس چه می‌گذرد؟ «هر دو تیم سه هافبک پاسور دارند. ویتینیا و چالهان‌اوغلو، بازی‌سازان اصلی، تقریباً غیرقابل مهار هستند و همیشه اولین پاس را در شروع بازی‌سازی از عقب دریافت می‌کنند. مخیتاریان مقابل نِوِس قرار می‌گیرد، و این یک کلید تاکتیکی مهم است. حرکات نِوِس غیرقابل‌پیش‌بینی‌ است. او اغلب در فاز بازی‌سازی کنار ویتینیا قرار می‌گیرد، اما وقتی جای عثمان دمبله به‌عنوان مهاجم مرکزی خالی می‌شود، نِوِس به مناطق هجومی مرکزی نفوذ می‌کند و خطرناک ظاهر می‌شود. از سوی دیگر، فابیان روییز مقابل بارلا قرار می‌گیرد، دو تا از بهترین هافبک‌های شماره ۸ دنیا از نظر قدرت، دوندگی و تعادل در کنار هافبک‌های تکنیکی. این رویارویی، نبردی تکنیکی و فیزیکی در بالاترین سطح خواهد بود؛ دو بازیکن با فیزیک متفاوت اما با انرژی و توان حرکتی مشابه.»