رسانه انگلیسی در مطلبی با اشاره به ائتلاف کشورهای اروپایی موسوم به «ائتلاف مشتاق‌ها» برای حمایت از اوکراین در نبود ایالات متحده، گزارش داد که اروپا در عمل نمی‌تواند جای خالی آمریکا را پر کند.

فایننشال تایمز می‌نویسد: «همین اروپا زمانی آن‌قدر ضعیف بود که نتوانست جلوی ائتلاف تحت رهبری آمریکا برای حمله به عراق را بگیرد. اکنون نیز، ائتلاف جدید آن‌ها تنها ضعف و فقدان عزم آن‌ها در کمک به اوکراین را برجسته کرده است.»

بر اساس این گزارش، این ائتلاف در ظاهر «شکوهمند» به نظر می‌رسد؛ اما در عمل، این ائتلاف هنوز روی کاغذ است. اروپا مشتاق است جای خالی کمک‌های آمریکا به اوکراین را پر کند، اما هم در سرعت تأمین تسلیحات مورد نیاز کی‌یف و هم در کنترل هزینه‌ها با مشکل روبه‌رو است. بسیاری از تعهدات مطرح‌شده، سال‌ها طول خواهد کشید تا در میدان نبرد نمود پیدا کند. حتی تحریم‌های وعده‌داده‌شده علیه روسیه به‌دلیل رد آتش‌بس، به چند مورد تحریم جدید کشتی‌های حامل نفت روسیه در اتحادیه اروپا محدود شد.

اما بزرگ‌ترین مانع پیشروی این ائتلاف، مسئله اعزام نیرو پس از آتش‌بس است؛ نیرویی که قرار بود نقش حافظ صلح را داشته و از حمله مجدد روسیه جلوگیری کند. از زمان طرح این ایده، تعداد نیروهای در نظر گرفته‌شده از بیش از ۱۰۰ هزار نفر به حدود ۲۰ هزار نفر کاهش یافته است. تمرکز طرح اعزام نیز دیگر روی خطوط مقدم نیست، بلکه به محافظت نمادین از زیرساخت‌ها یا بنادر محدود شده و حتی هنوز مشخص نیست کدام کشورها این نیروها را تأمین خواهند کرد.

به گزارش رسانه انگلیسی، این ناکامی دلایل متعددی دارد. نخست اینکه ارتش‌های اروپایی نه توان جنگ دارند و نه تجهیزات کافی برای آن. بسیاری از آن‌ها طی سال‌های اخیر ارتش‌های خود را به‌طور مزمن تضعیف کرده‌اند و کمک‌های گسترده‌شان به اوکراین از ۲۰۲۲ تاکنون، ذخایر تسلیحاتی‌شان را به حداقل رسانده است.

دومین دلیل این ناکامی، انتخاب‌های دشواری است که پیش‌رو است. کشورهایی مانند رومانی و لهستان که از حامیان پر های‌ و هوی اوکراین هستند، اعلام کرده‌اند که هیچ نیرویی به این کشور اعزام نخواهند کرد. دلیل این موضع، نگرانی فزاینده از پایبندی دولت ترامپ به ناتو است؛ چراکه هر نیرویی به اوکراین اعزام شود، دیگر نمی‌تواند برای دفاع از خاک اروپا مورد استفاده قرار گیرد. در حالی که دولت‌ها خود را برای آینده‌ای آماده می‌کنند که در آن دفاع اروپا بر دوش آمریکا نباشد، کشورهایی که به روسیه نزدیک‌ترند، انتخاب‌های سخت‌تری خواهند داشت.

در نهایت، اراده سیاسی لازم نیز وجود ندارد. گرچه در مجموع اوکراین در افکار عمومی اروپا محبوبیت بیشتری نسبت به افکار عمومی آمریکا دارد، اما اختلافات زیادی بین کشورها دیده می‌شود. در فرانسه، ۶۷ درصد مردم از اعزام نیرو پس از توافق صلح حمایت می‌کنند، در حالی که در آلمان تنها ۴۹ درصد چنین نظری دارند. در بریتانیا، حتی پس از آتش‌بس، فقط ۴۳ درصد از اعزام نیرو حمایت می‌کنند.

به گزارش فایننشال تایمز، شکافی بزرگ بین اظهارات رهبران اروپایی در حمایت از کی‌یف و توان واقعی‌شان برای کمک وجود دارد. همچنین فاصله‌ای عمیق بین مواضع علنی آن‌ها و سطح تحمل جوامعشان دیده می‌شود. در حقیقت، گفت‌وگوی صریحی درباره اعزام نیرو وجود ندارد، زیرا رهبران نمی‌خواهند بپذیرند که نیروهای فرانسوی، بریتانیایی یا آلمانی قرار است به اوکراین اعزام شوند تا در صورت حمله روسیه، پای این کشورها را به جنگ باز کنند.

استارمر، ماکرون و سایر رهبران اروپایی به‌وضوح تلاش دارند با طرح این ایده که اروپا می‌تواند جای خالی آمریکا را پر کند، قدرت و حمایت خود از اوکراین را به نمایش بگذارند. اما رسانه انگلیسی اذعان می‌کند که رهبران اتحادیه اروپا با عقب‌نشینی‌های مداوم از مواضع اولیه خود - از جمله کاهش طرح‌های اعزام نیرو و تهدیدهای بی‌اساس علیه روسیه - در واقع ضعف خود را نشان داده‌اند.

فایننشال تایمز می‌نویسد: «بهتر است این نمایش‌های سیاسی و طرح‌هایی مانند تضمین‌های امنیتی مشابه ناتو برای اوکراین که به پشتیبانی ایالات متحده نیاز دارد، کنار گذاشته شود. در عوض، آنچه موسوم به «ائتلاف مشتاق‌ها» است باید بر حوزه‌هایی تمرکز کند که در آن‌ها واقعاً می‌تواند موثر باشد؛ حمایت از اوکراین در بازسازی ارتش خود برای دوران پس از جنگ، تقویت پایگاه صنعتی دفاعی اروپا، و برنامه‌ریزی برای بازسازی اوکراین پس از جنگ. تاکنون این حوزه‌ها در سایه طرح‌های ناموفق اعزام نیرو قرار گرفته‌اند، اما به همان اندازه اهمیت دارند و همچنین اجرایی و واقع‌بینانه هستند.»