ورزش 3/کریستیانو رونالدو، پادشاه بی‌چون‌وچرای فوتبال بین‌المللی، بار دیگر جهان را به تحسین واداشت: این بار مقابل آلمان، دشمن قدیمی، در ورزشگاه آلیانز آرنا!

در مرحله نیمه‌نهایی لیگ ملت‌های اروپا، در مونیخ برابر آلمان، تیمی که سال‌ها کابوس رونالدو شده بود، سرانجام نوبت این بازیکن افسانه‌ای بود که در مقابل چشمان هزاران آلمانی، ژرمن‌ها را ناکام کند‌.
گل شماره ۹۳۷: غرش رونالدو در مونیخ
در شب طوفانی مونیخ که بارش تگرگ بازی را ۱۰ دقیقه به تأخیر انداخت، فلورین ویرتز در ابتدای نیمه دوم برای آلمان گلزنی کرد اما گل دیدنی چیکو کونسیسائو باعث شد بازی مساوی شود و سپس نوبت رونالدو برسد‌.
نونو مندس از سمت چپ گریخت، دفاع میزبان را شکافت و توپ را به مقابل دروازه ارسال کرد؛ جایی که رونالدو، مثل یک شکارچی کهنه‌کار، منتظر بود. یک ضربه ساده، یک لمس مطمئن، و یک فریاد که کل اروپا را لرزاند:

۹۳۷ گل برای باشگاه و تیم ملی، ۱۳۷ گل فقط برای پرتغال، رکوردی که حتی افسانه‌ها هم از آن فاصله دارند. او یک گل دیگر به رویای بزرگ هزار گل در دوران فوتبالش نزدیک شده، رویایی که وقتی فردی به اسم رونالدو به دنبال آن باشد، دست‌نیافتنی نیست!

اما این گل فقط یک عدد نبود. این شکستن طلسمی بود که سال‌ها بر گردن پرتغال سنگینی می‌کرد. آلمان، کابوس همیشگی رونالدو بود. او در شش بازی گذشته‌اش مقابل مانشافت تنها یک گل زده بود و پنج شکست تلخ چشیده بود. اما امشب، در سن ۴۰ سالگی، در سالی که بیشتر بازیکنان بازنشسته شده‌اند و حتی به لگد زدن به توپ فکر هم نمی‌کنند، او برخاست، نه فقط برای پیروزی، که برای انتقام.
طلسم شکسته شد. آلمان سقوط کرد. رونالدو ایستاده، درخشان، بی‌همتا. خوشحالی گلش را ببینید تا بفهمید او چقدر انگیزه بالایی دارد. در حالی‌که داور در حال بررسی آفساید گل او بود، رونالدو با استرس منتظر بود و پس از تأیید گل، مانند یک کودک به شدت خوشحالی کرد. انگار نه انگار که او بارها صحنه‌هایی این چنینی را تجربه کرده و افتخارات زیادی به دست آورده، او ذوق و انگیزه همان روز اول فوتبالش را در خود دارد.
این گل نه‌تنها پرتغال را به فینال لیگ ملت‌های اروپا رساند، بلکه آن‌ها را به تنها تیمی بدل کرد که در آستانه قهرمانی دوم در این رقابت‌ها قرار گرفته‌اند. از یورو ۲۰۱۶ تا لیگ ملت‌های ۲۰۱۹، و حالا در آستانه‌ی فتحی دیگر، همه‌ این‌ها با رونالدو. با بازیکنی که هرگز از دویدن، از جنگیدن، از رویاپردازی دست نمی‌کشد.

چه کسی فکر می‌کرد که در ۴۰ سالگی، او همچنان از بهترین‌ها باشد؟ چه کسی باور می‌کرد در مقابل غول‌هایی مانند آلمان، در خاک خودشان، باز هم او ناجی باشد؟ اما رونالدو بار دیگر نشان داد که سن فقط یک عدد است و اراده‌اش از جنس الماس است. در هشت بازی آخرش در لیگ ملت‌ها، هفت گل زده؛ در تمام دوران ملی‌اش، ۱۳۷ بار تور حریفان را لرزانده و امشب، دوباره پرچم پرتغال را بالا برد.
امشب، رونالدو فقط یک گل نزد. او طلسمی را که سال‌ها بر او سنگینی می‌کرد، از بین برد و حالا، در راه فینال - مقابل فرانسه یا اسپانیا - یک بار دیگر رونالدو ایستاده؛ نه برای اثبات خودش، چون چیزی برای اثبات ندارد، بلکه برای نوشتن فصل دیگری از کتابی که عنوانش فقط می‌تواند یک چیز باشد:«کریستیانو؛ جاودانه.»