فارس/ نیروگاه حرارتی شهید بهشتی لوشان پس از ماه‌ها تلاش مهندسان داخلی، با بازگشت کامل واحدهای تولیدی خود، نقش حیاتی خود در تأمین ۲۰ درصد برق مصرفی استان گیلان و پایداری شبکه شمال کشور را مجدداً تثبیت کرد.

در حالی که تابستان ۱۴۰۴, با افزایش بی‌سابقه مصرف برق آغاز شده و مدیریت مصرف به دغدغه‌ای ملی تبدیل شده است، خبر بازگشت نیروگاه حرارتی شهید بهشتی لوشان با تمام ظرفیت به مدار تولید، حامل پیام‌های فنی، راهبردی و حتی سیاسی است؛ پیامی از توان مهندسی داخلی، تاب‌آوری شبکه ملی برق، و ضرورت بازنگری در سیاست‌های سرمایه‌گذاری حوزه انرژی.

از خاموشی تا احیاء؛ داستان بازگشت یک نیروگاه استراتژیک

نیروگاه لوشان که در دهه‌های گذشته ستون فنی تأمین برق استان گیلان و شمال کشور به شمار می‌رفت، در سال‌های اخیر به‌دلیل فرسودگی تجهیزات، کاهش بهره‌وری و مشکلات فنی، با چالش‌هایی جدی مواجه بود. خروج موقت برخی واحدهای بخار این نیروگاه از مدار، نه‌تنها تأثیر مستقیمی بر تراز انرژی استان گذاشت، بلکه فشار بیشتری به نیروگاه‌های تازه‌تأسیس وارد کرد.

چهار واحد در مدار؛ ظرفیت ۱۰۰ درصدی یک سرمایه فراموش‌شده

در حال حاضر هر چهار واحد نیروگاه لوشان – شامل دو واحد بخار ۱۲۰ مگاواتی و دو واحد گازی ۶۰ مگاواتی – در مدار تولید هستند. بازگرداندن این ظرفیت ۳۶۰ مگاواتی به شبکه سراسری، در شرایطی که پیش‌بینی می‌شود مصرف برق کشور در تابستان از مرز ۷۰ هزار مگاوات عبور کند، به‌معنا احیای یک تکیه‌گاه حیاتی در غرب گیلان است.

این نیروگاه اکنون بیش از ۲۰ درصد برق مصرفی استان را تأمین می‌کند و از آن مهم‌تر، نقش متعادل‌کننده‌ای در پایداری ولتاژ و کاهش تلفات انتقال در شبکه برق شمال کشور دارد.

اهمیت نیروگاه لوشان تنها در ظرفیت اسمی آن نیست. این نیروگاه، با قرارگیری در گلوگاه ارتباطی شمال و مرکز کشور، از منظر امنیت انرژی، نقش کوژدار (Critical Node) در شبکه برق دارد. به‌ویژه در شرایطی که تمرکز نیروگاه‌های جدید عمدتاً در مناطق مرکزی و جنوبی است، حفظ و احیای چنین مراکزی در شمال کشور به معنای کاهش ریسک در نقاط حساس و کاهش فشار بر شبکه انتقال بلند برد است.

از سوی دیگر، احیای لوشان، الگویی موفق برای سایر نیروگاه‌های نیمه‌فعال یا غیرفعال کشور است که با تزریق منابع محدود و تکیه بر توان فنی داخلی، می‌توان آن‌ها را به چرخه تولید بازگرداند.

در سایه این موفقیت، یک سؤال اساسی همچنان باقی است که آیا سیاست‌های کلان انرژی کشور در دهه‌های اخیر به‌اندازه کافی به احیای ظرفیت‌های موجود توجه داشته‌اند؟ تجربه لوشان نشان می‌دهد که راه حل همه چالش‌ها در احداث پروژه‌های جدید نیست. گاهی «احیا» ارزشمندتر و مؤثرتر از «ایجاد» است.

بازگشت نیروگاه لوشان به مدار، یک پیروزی مهندسی نیست، بلکه یک تلنگر راهبردی برای آینده انرژی کشور است.