فارس/ باشگاه‌های ایرانی که اغلب با پول بیت‌المال اداره می‌شوند، این روزها در بازار نقل‌وانتقالات میلیاردها تومان خرج بازیکنان می‌کنند. قراردادهای نجومی در حالی بسته می‌شود که باشگاه‌ها زیان‌ده‌اند و نظارت مؤثری بر این ریخت‌و‌پاش‌ها وجود ندارد.
 پیام نیازمند برای دو سال ۱۴۵ میلیارد تومان از پرسپولیس گرفته. مدافع تراکتور پیشنهاد ۱۸۰ میلیاردی به تیم‌های خواهانش داده. هم‌زمان با پایان فصل و آغاز جذب بازیکن جدید برای فصل آینده هر روز خبرهایی از این دست دربارۀ مبالغ سرسام‌آور نقل‌وانتقال منتشر می‌شود.
این ارقام در شرایطی به بازیکنان داده می‌شود که اکثر باشگاه‌های فوتبال ایران دولتی یا در بهترین حالت خصولتی هستند و از بودجۀ عمومی خرجشان داده می‌شود. این باشگاه‌ها منبع درآمد ثابتی ندارند و از بسیاری از راه‌هایی که در فوتبال دنیا باشگاه‌ها از آن پول درمی‌آورند، بی‌بهره‌اند. به همین خاطر به جای سودده بودن، ضررده هستند. برای نمونه باشگاه استقلال تنها در یک سال اول واگذاری‌اش به هولدینگ خلیج‌فارس طبق اعلام خود باشگاه در سامانۀ کدال بورس بیش از ۴۰۰ میلیارد تومان ضرر داده است.
در این وضعیت، دو هفتۀ پیش وزیر ورزش در واکنش به انتشار این خبرها، تعدادی از مدیران عامل باشگاه‌های لیگ برتری را دعوت کرد و از آن‌ها خواست که قیمت‌ها را در این بازار کنترل کنند. رئیس فدراسیون فوتبال هم اعلام کرد در فصل تازه باشگاه‌ها جز برای بازیکنانی که امسال قراردادشان زیر ۱۰ میلیارد تومان بوده، سقف افزایش ۳۰ درصدی را در نظر گرفته است.
با این حال کارشناسان تشکیک جدی به اجرایی‌شدن این قانون جدید وارد کرده‌اند. فدراسیون در دو سال گذشته قانون سقف بودجه را برای باشگاه‌های لیگ برتری اعمال کرده اما عملاً هیچ سازوکاری برای صحت‌سنجی آن ندارد. به همین دلیل فصل پیش درحالی‌که سقف بودجه باشگاه‌ها نهایتاً ۳۷۵ میلیارد تومان بود، دستکم ۴ تیم بزرگ لیگ (استقلال، پرسپولیس، سپاهان و تراکتور) بیش از هزار میلیارد تومان خرج کردند. حجت کریمی، مدیرعامل پیشین استقلال و عضو فعلی هیئت رئیسۀ فدراسیون فوتبال، هزینۀ آبی‌پوشان در فصل پیش را بیش از ۱۴۰۰ میلیارد تومان عنوان کرد.
باشگاه‌ها از روش‌های زیرزمینی هم برای انتقال پول مضاف بر قرارداد بازیکنان استفاده می‌کنند. از جمله انتقال خودروی لوکس، ویلا در استانبول، هوادار متمول و واگذاری حوالۀ میلگرد تا بدین‌ترتیب راه‌های کنترلی را هم دور بزنند. ضعف مجری قانون، سوءاستفادۀ دلال‌ها، فشارهای هواداران و مدیرعامل‌هایی که به جای آیندۀ دور تنها نزدیک را مدنظر قرار می‌دهند، باعث این وضعیت لجام‌گسیخته شده است.

پول‌هایی که در گذشته صدای ورزشکاران سایر رشته‌ها را هم درآورده است. مهر ۱۴۰۲ کنعانی‌زادگان در یک مصاحبه از خودروی ۱۰۰ میلیاردی‌اش که به واسطۀ صعود به جام جهانی وارد کرده بود،‌ حرف زد. صحبت‌هایی که با واکنش منفی روبه‌رو شد. امیرمحمد یزدانی و یونیس امامی دو کشتی‌گیر آن زمان تیم ملی در استوری‌های اینستاگرامی به این تبعیض اعتراض کرده بودند.
درآمدهای میلیون دلاری در لیگ ایران در شرایطی است که تنها نیمی از بازیکنان حاضر در ۵ لیگ معتبر جهان (اسپانیا، ایتالیا، آلمان، فرانسه و انگلیس) درآمدی بالاتر از یک میلیون دلار در هر فصل دارند. این عدد در لیگ هلند به ۸ و در پرتغال به ۹ درصد می‌رسد.
هم‌زمان مخاطبان سامانۀ فارس من خبرگزاری فارس با راه‌اندازی پویشی خواستار نظارت بر دستمزدهای نجومی فوتبالیست‌ها شده‌اند. در بخشی از این پویش آمده: «این نابرابری باعث افزایش فاصله طبقاتی در جامعه می‌شود». عددهایی برای قرارداد یک بازیکن که از بودجۀ یک شهر کوچک ایران هم بیشتر است. وضعیتی که اقدامی مؤثر و واقعی را از مسئولان می‌طلبد.