زوال عقل معمولا افراد مسن را گرفتار می‌کند، به همین دلیل تشخیص به‌موقع آن در افراد میانسال سخت است. شایع‌ترین نوع زوال عقل در این گروه سنی، زوال عقل پیشانی-گیجگاهی است که معمولا با افسردگی، شیزوفرنی یا پارکینسون اشتباه گرفته می‌شود. در این نوع زوال عقل، نواحی پیشانی و گیجگاهی مغز صدمه می‌بیند و فرد در نهایت به زوال عقل مبتلا می‌شود.

اکنون محققان دانشگاه کالیفرنیا، سان فرانسیسکو به درک تازه‌ای از چگونگی ایجاد زوال عقل پیشانی-گیجگاهی ارثی در افراد رسیده‌اند. این محققان بیش از ۴۰۰۰ پروتئین موجود در نمونه مایع‌نخاعی ۱۱۶ بیمار مبتلا به این نوع زوال عقل را بررسی و با ۳۹ نفر فرد سالم مقایسه کردند. از آنجایی‌که بیماری این افراد از نوع ارثی بود، محققان توانستند اشکال ژنتیکی این بیماری را در اختیار داشته باشند، کاری که در زوال عقل نوع غیرارثی نمی‌توان انجام داد و فقط در کالبدشکافی افرادی که در اثر این بیماری فوت کرده‌اند قابل دسترسی است.

محققان در بررسی این بیماران متوجه تغییراتی در ترکیب پروتئین‌های مایع‌نخاعی آنها شدند که در نتیجه آن تنظیم RNA دچار اختلال شده بود. این تنظیم برای بیان ژن در مغز و اتصال در آن ضروری است و اختلال در آن موجب ایجاد زوال عقل می‌شود.

این گروه تحقیقاتی براین باورند، بررسی این پروتئین‌ها می‌تواند اولین نشانگرهای زیستی تشخیص زوال عقل نوع پیشانی-گیجگاهی باشند که در افراد میانسال شروع می‌شود.

هنوز هیچ روش قطعی برای تشخیص زودهنگام زوال عقل پیشانی-گیجگاهی وجود ندارد و چنانچه بررسی پروتئین‌های مایع‌نخاعی و مشاهده تغییرات آن به تشخیص سریع این بیماری کمک کند، افراد بسیاری را می‌توان در همان مراحل اولیه ابتلا، درمان کرد.

محققان امیدوارند با این روش تشخیصی بتوانند در آینده به درمان‌های هدفمند و شخصی‌سازی‌شده دست یابند و این نوع زوال عقل را دقیق‌ و موثرتر درمان کنند.