ورزش 3/حالا کمتر کسی می‌تواند ادعا کند رونالدو قطعا بدون فتح جام جهانی بازنشسته خواهد شد.
 تیمی مثل پرتغال پس از فتح لیگ ملت‌‎ها نشان داد که با آمادگی کامل به جام جهانی آمریکا خواهد رفت. کریستیانو نه‌ تنها تمام رکوردهای قابل‌تصور را شکسته، بلکه سال به سال و تورنمنت به تورنمنت نشان می‌دهد که عطش پیروزی‌اش هیچ حد و مرزی ندارد.
دو گل او در مرحله نهایی لیگ ملت‌ها گواه این مدعاست: یکی برابر آلمان و دیگری مقابل اسپانیا. حالا که پرتغال به‌عنوان یکی از بهترین تیم‌های ملی جهان در حال حاضر تثبیت شده، چرا نباید باور داشت که سرنوشت هنوز بزرگ‌ترین جام فوتبال را برای او کنار گذاشته است؟
تیم ملی پرتغال تحت هدایت روبرتو مارتینز در حال تجربه دورانی درخشان است. او در زمانی کوتاه تیمی فوق‌العاده ساخته است. پرتغال از یکی از بااستعدادترین نسل‌های تاریخ خود بهره می‌برد: بازیکنان جوانی با جسارت، کیفیت فنی و تجربه بین‌المللی، در کنار باتجربه‌هایی با رهبری و اقتدار. بازیکنانی مانند برونو فرناندز، برناردو سیلوا، روبن دیاز، ویتینیا، نونو مندس، ژوائو مندس، گونسالو راموس و البته کریستیانو، تیمی ترسناک را تشکیل داده‌اند که تعادلی بین جوانی و بلوغ دارد و می‌تواند در تورنمنتی کوتاه مانند جام جهانی تفاوت ایجاد کند.
با چنین تیمی، پرتغال دلایل کافی برای رقابت رو در رو با هر قدرت بزرگی را دارد. این را در فینال لیگ ملت‌ها مقابل اسپانیا دیدیم، تیمی که به‌عنوان مدعی اصلی وارد میدان شد، اما دید که پرتغال می‌تواند به‌خوبی آنها با توپ کار کند.
و در میان این همه استعداد، همچنان او حضور دارد: کریستیانو رونالدو. در ۴۰ سالگی، به‌جای فکر کردن به بازنشستگی، با همان نظم همیشگی به آماده‌سازی خود ادامه می‌دهد. تعهد فیزیکی و ذهنی او بی‌نظیر است.
او نه برای نوستالژی بازی می‌کند و نه به‌خاطر نامش؛ او بازی می‌کند چون هنوز باور دارد که می‌تواند تفاوت ایجاد کند. او همچنان یک الگو است، چه در زمین و چه خارج از آن. حضورش تأثیرگذار است، الهام‌بخش است و به هم‌تیمی‌هایش انگیزه می‌دهد. او رهبری است که نیازی به سخنرانی ندارد؛ عملکردش همه‌چیز را می‌گوید.

روبرتو مارتینز اینجا کلید موفقیت را پیدا کرده است. به‌جای کنار گذاشتن او، کریستیانو را به رهبر تیم تبدیل کرده است. آغوش‌هایشان در جشن قهرمانی لیگ ملت‌ها همه‌چیز را نشان می‌دهد. مارتینز می‌داند چه بازیکنی به تیم انگیزه و الهام می‌بخشد.
دستاورد کریستیانو شگفت‌انگیز است. در دورانی و ورزشی که معمولاً بازیکنان باتجربه کنار گذاشته می‌شوند و بسیاری پس از ۳۰ سالگی افت می‌کنند، او با اخلاق کاری تقریباً غیرانسانی، دوره اوج خود را طولانی کرده است. او سبک بازی‌اش را با شرایط کنونی‌اش تطبیق داده و ذهنیت رقابتی‌اش را حفظ کرده، گویی زمان برایش متوقف شده است.
کریستیانو مثل یک بازیکن ۲۰ ساله بازی می‌کند. او به پنج توپ طلا، پنج قهرمانی لیگ قهرمانان، یورو و دو لیگ ملت‌ها با پرتغال راضی نیست؛ رویای بزرگش همچنان پابرجاست: بالا بردن جام جهانی.