روزنامه سازندگی/ «دست‌انداز آژانس در آستانه دور ششم مذاکرات» عنوان یادداشت روز در روزنامه سازندگی به قلم عبدالرضا فرجی‌راد است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:

شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در نشست خود که در وین برگزار شده ‌باید درباره گزارش رافائل گروسی، مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی قضاوت کند. بر اساس خبرهای منتشرشده در روزهای اخیر و با توجه به گزارش منفی و یک‌طرفه مدیرکل آژانس به نظر می‌رسد که شورای حکام، مصوبه‌ای را بگذراند که جمهوری اسلامی ایران برخلاف سیاست عدم اشاعه، عمل کرده است و با این مصوبه، دست آژانس برای ارسال گزارش به شورای امنیت سازمان ملل متحد را باز بگذارد.
نکته قابل‌توجه در اقدام رافائل گروسی، این است که او تا همین چند هفته پیش بر این موضوع تاکید می‌کرد که حل مشکل هسته‌ای ایران، فقط یک ‌راه دارد و آن ‌هم دیپلماسی است اما مدیرکل آژانس، به ‌یک‌باره با تغییرِ موضع، گزارشی تهیه کرد با این مضمون که جمهوری اسلامی، میزان اورانیوم انباشته ‌شده از ۲۷۰ کیلوگرم را به ۴۰۸ کیلوگرم رسانده است؛ بدون آنکه پیش ‌از این به آن اشاره‌ای کرده باشد؛ همچنین او در این گزارش به مساله پادمان و چهار سایت آلوده به ذرات اورانیوم پرداخته است؛ سایت‌هایی که گروسی در مذاکرات پیشین خود درباره یکی، دو مورد از این سایت‌ها، به‌طور نسبی، با طرف ایرانی به تفاهم‌هایی رسیده بود و بیشتر بر دو سایت ورامین و تورقوزآباد حساسیت نشان داده بود. این تغییرِ موضع مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی نمی‌تواند بدون هماهنگی با اروپا و آمریکا باشد. اکنون، سوال این است که «در صورت اقدام به صدور قطعنامه علیه ایران در شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، آیا این قطعنامه به شورای امنیت فرستاده می‌شود یا خیر».
به‌نظر می‌رسد، این قطعنامه، درواقع، ابزار فشاری است تا جمهوری اسلامی با توجه به مساله مکانیسم ماشه (اسنپ‌بک) و زمان کم باقی‌مانده برای فعال کردن آن توسط اروپایی‌ها در مذاکرات با ایالات‌متحده به‌توافق برسد؛ مذاکراتی که با توجه به پافشاری آمریکا بر عدم غنی‌سازی و پافشاری ایران بر غنی‌سازی، پس از پنج دور مذاکره در مسقط و رُم هنوز در بستر یک گفت‌وگوی نتیجه‌بخش قرار نگرفته‌اند. البته میانجی عمانی در تلاش است که دور ششم مذاکرات هرچه زودتر برگزار شود؛ در این راستا، ممکن است که بار دیگر، طرح جدیدی از سوی میانجی مطرح شود.
این در حالی است که بار دیگر، مساله غنی‌سازی ایران نیز در دستورکار مذاکراتی ایالات‌متحده قرار گرفته است. به‌یاد داریم که دور اول و دوم مذاکرات، پالس‌های به‌نسبت، مثبت و امیدوارکننده‌ای از حرکت به سمت تفاهم از سوی استیو ویتکاف، نماینده ویژه رئیس‌جمهور ایالات‌متحده در خاورمیانه و مذاکره‌کننده ارشد آمریکا ارسال شد اما به‌دلیل اختلاف‌نظر درون هیات حاکمِ آمریکا و نیز گروه‌های فشار از جمله حامیان پرنفوذ اسرائیل و نمایندگان کنگره، دولت دونالد ترامپ از دور سوم مذاکرات به‌بعد، ترجیح داد بر غنی‌سازی صفر در ایران تاکید کند و همچنان هم بر این موضوع تاکید دارد. این وضعیت به این معنا نیست که مذاکرات غیرمستقیم ایران و آمریکا به بن‌بست رسیده است و نمایندگان هر دو کشور، پشتِ میز مذاکره نخواهند نشست بلکه شاهد مذاکره دور ششم نیز خواهیم بود؛ ممکن است، بار دیگر طرح جدیدی از سوی مسقط مطرح شود؛ این در حالی است که سفر ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه به تهران نیز نزدیک است؛ سفری که با توجه به مذاکرات تلفنی یک ‌ساعته ترامپ با پوتین از اهمیت ویژه‌ای برخوردار خواهد بود. هنوز امیدهایی وجود دارد که طرفین بتوانند با کمک میانجی‌ها به راه‌حلی برای جلوگیری از هرگونه اقدام تنش‌زا دست یابند.