ورزش 3/ ژابی آلونسو با وجود اینکه تیمش خیلی زود مقابل پاچوکا ۱۰ نفره شد اما به راحتی تیمش را هدایت کرد و به برتری رساند.
دیدار مقابل پاچوکا، آزمونی جدی برای ژابی آلونسو روی نیمکت رئال مادرید، بود. اخراج رائول آسنسیو در دقیقه ۷ بازی و ۱۰ نفره شدن تیم، یک چالش واقعی را پیش روی او قرار داد؛ چالشی که آلونسو در جلسات اولیه تمرینی، روی موقعیت‌های بازی با یک بازیکن کمتر کار نکرده بود.

اما ژابی آلونسو در این بازی تمام تصمیماتش را به درستی گرفت و اولین پیروزی خود را به عنوان سرمربی رئال مادرید جشن گرفت. یک پیروزی ارزشمند در جام باشگاه‌های جهان که به لطف تصمیمات بی‌نقص او در طول ۹۰ دقیقه رقم خورد و تیمی کامل‌تر از آنچه مقابل الهلال دیده شده بود، به نمایش گذاشت. رئال مادرید همچنان گام‌های کوچک اما محکمی برمی‌دارد.

تغییر فوری نقشه پس از اخراج آسنسیو

نقشه اولیه ژابی آلونسو تنها ۷ دقیقه پس از آغاز بازی و با اخراج آسنسیو، کاملاً به هم ریخت. آلونسو در پایان بازی گفت:«این اشتباهی است که سرنوشت بازی را تعیین می‌کند. بهتر است اجازه می‌داد گل بزنند و بازی را ۱-۰ عقب می‌افتادیم. با رائول آسنسیو صحبت خواهیم کرد.» او در لحظه و در میانه بازی، کل برنامه تیم را تغییر داد.

استفاده هوشمندانه از آردا گولر و گونزالو گارسیا

اولین موفقیت آلونسو، شروع با آردا گولر به عنوان مغز متفکر حملات و حفظ گونزالو گارسیا در خط حمله بود. هر دو بازیکن عملکردی فوق‌العاده داشتند. بازیکن ترکیه‌ای تشنه درخشش است و بازی تقریباً بی‌نقصی را به نمایش گذاشت؛ او بار سنگین بازیسازی را به دوش کشید و در مقابل دروازه حریف بسیار خطرناک بود. آلونسو که از روزهای اول حضور آردا در تیم راضی بود، اذعان کرد:«او در اطراف محوطه جریمه بسیار خطرناک است.» درباره گونزالو نیز همین اتفاق افتاد: این بازیکن جوان در تمام نقاط زمین به دستورات مربی پاسخ داد و در دو گل اول تیم نقش داشت.

جسارت تاکتیکی ژابی؛ بازسازی تیم بدون تعویض

شایستگی ژابی در این بود که تیم ۱۰ نفره را بدون هیچ‌گونه تعویضی بازسازی کرد. او شجاعت به خرج داد و کاری را نکرد که بیشتر مربیان انجام می‌دهند: یعنی تعویض گونزالو و آوردن رودیگر. ژابی تصمیم گرفت شوامنی را به عقب بکشد، گونزالو را در سمت چپ قرار دهد و وینی جونیور را به عنوان مهاجم شماره ۹ بازی دهد. نقشه رئال مادرید به خوبی جواب داد؛ تیم فشرده‌تر شد و با اضافه شدن هافبک‌ها به محوطه جریمه حریف، شروع به پیشرفت کرد. گل‌ها نیز اتفاقی نبودند: ابتدا جود بلینگام، سپس آردا گولر و در نهایت فده والورده گلزنی کردند.

دستور قاطعانه در بین دو نیمه؛ «عجله نکنید!»

گل‌های نیمه اول توسط بلینگام و گولر، به تیم آرامش داد و به ژابی آلونسو اجازه داد تا از وقت استراحت برای ارسال پیام‌ها و دستورات مهم به بازیکنانش استفاده کند. در استراحت ۱۵ دقیقه‌ای، او شعار کلیدی «عجله نکنید!» را تکرار کرد. این عبارتی بود که او برای ایجاد آرامش و کنترل بازی، علیرغم کمبود نفرات، به کار برد.

او همچنین بر دستور دیگری اصرار داشت:«توپ را به جلو ببرید.» وظیفه‌ای که تیم تا آن لحظه در آن مشکل داشت. در نیم ساعت ابتدایی بازی، هیچ بازیکنی جرأت به عهده گرفتن مسئولیت شروع بازی از عقب زمین را نداشت که این امر روند خلق موقعیت را مختل می‌کرد. بنابراین، ژابی در بین دو نیمه یک تغییر ایجاد کرد: براهیم دیاز را به جای گونزالو به میدان آورد تا کنترل بیشتری به تیم بدهد.

نتایج مثبت و تاکید بر استفاده از شوامنی

این صحبت‌ها نتیجه داد. تیم با ایده‌های بسیار واضح‌تری وارد نیمه دوم شد. علاوه بر این، ژابی آلونسو بر لزوم یافتن شوامنی (که برای پوشش غیبت آسنسیو در دفاع میانی به عقب برگشته بود) تأکید کرد تا در برابر فشار مورد انتظار پاچوکا که به دنبال جبران نتیجه بودند، از بروز هرگونه خطر جلوگیری کند. در طول کولینگ بریک نیمه دوم، هم سرمربی و هم اعضای کادرش به دنبال بازیکن فرانسوی بودند تا از ادامه برنامه به همین منوال اطمینان حاصل کنند.

گل فده والورده در دقیقه ۷۰ سرانجام آرامش را به نیمکت رئال مادرید بازگرداند. این آزمونی جدی بود که در دومین بازی جام باشگاه‌های جهان و در واقع دشوارترین بازی ژابی آلونسو تا به امروز، با موفقیت پشت سر گذاشته شد.