مهر/ زنبورگزیدگی می‌تواند از یک واکنش ساده پوستی تا یک شوک حساسیتی خطرناک متغیر باشد، شناخت علائم و اقدامات اولیه، نقشی حیاتی در پیشگیری از عوارض آن دارد.
زنبورها از جمله حشراتی هستند که در صورت احساس خطر اقدام به نیش زدن می‌کنند.

زنبورهای مختلف مانند زنبور عسل و زنبورهای زرد و قرمز از نظر نحوه گزش تفاوت‌هایی دارند، زنبور عسل تنها یک‌بار می‌تواند نیش بزند، زیرا نیش آن در پوست باقی می‌ماند و به کیسه‌ای حاوی سم متصل است که پس از گزش نیز با انقباضات خود به تزریق سم ادامه می‌دهد. در مقابل، زنبورهای زرد و قرمز قادرند چندین‌بار نیش بزنند.

علائم ناشی از زنبورگزیدگی ممکن است به دو صورت موضعی و عمومی ظاهر شوند. واکنش موضعی معمولاً با قرمزی، تورم و خارش در محل گزش همراه است. اما در برخی افراد، به‌ویژه کسانی که سابقه حساسیت دارند، واکنش عمومی نیز ممکن است بروز کند.

این علائم می‌تواند شامل کهیر منتشر در سراسر بدن، ورم در ناحیه دهان، زبان یا گلو، تنفس دشوار و صدادار، تهوع، استفراغ، دل‌درد شدید و حتی شوک حساسیتی باشد که در موارد شدید می‌تواند تهدیدکننده جان فرد باشد.

در صورت بروز زنبورگزیدگی، اولین اقدام حفظ ایمنی محیط و آرام‌سازی فرد آسیب‌دیده است. سپس باید وضعیت هوشیاری، تنفس و گردش خون بررسی شود. اگر نیش زنبور عسل هنوز در پوست باقی مانده، باید سریعاً با احتیاط خارج شود، زیرا تأخیر در این کار موجب ورود بیشتر سم به بدن می‌شود.

استفاده از کمپرس سرد بر روی محل گزش می‌تواند به کاهش درد، تورم و قرمزی کمک کند. همچنین باید محل گزش را با آب و صابون شست‌وشو داده و اگر ناحیه گزیده‌شده در دست یا پا باشد، آن عضو را بالاتر از سطح قلب قرار داد تا از ورم بیشتر جلوگیری شود.

لازم به ذکر است که نیش زنبور پادزهر خاصی ندارد. اما اگر پس از گزش علائم حساسیتی عمومی مانند تنگی نفس، کهیر گسترده، ورم زبان یا گلو و دل‌درد شدید مشاهده شد، لازم است فرد هرچه سریع‌تر با اورژانس ۱۱۵ تماس بگیرد یا به نزدیک‌ترین مرکز درمانی مراجعه کند، زیرا چنین واکنشی می‌تواند نشانه شوک آنافیلاکسی باشد که نیاز به مداخله فوری پزشکی دارد.