ایرنا/ در جنگ ترکیبی، تفکیک میان میدان نظامی و میدان رسانه دیگر معنایی ندارد. نبرد امروز،صرفا  با سلاح و گلوله پیش نمی‌رود؛ با روایت، ادراک و افکار عمومی پیش می‌رود. رسانه، دیگر صرفاً بازتاب‌دهنده نیست؛ خودِ میدان است.

در این میدان، سرباز رسانه‌ای با قلم، دوربین و تحلیل، کنار رزمنده نظامی ایستاده است. سنگری متفاوت، اما در همان خط مقدم و بار اصلی این نبرد، بر دوش امواج رسانه‌ای است؛ امواجی که بایستی به درستی مدیریت و هدایت شود .
رسانه‌هایی که هر روز منتشر می‌شوند و مخاطب دارند، در چنین شرایطی باید فراتر از روزمرگی ظاهر شوند. روایت کنفرانس‌ها وتودیع و معارفه و بازدیدهای روزانه مدیران اگر چه موید حکفرمایی آرامش در جامعه و جاری بودن زندگی است لیکن بطور معمول پیش از انتشار رسمی، در شبکه‌های اجتماعی پخش می‌شود، و این شیوه ، رسالت رسانه در میدان جنگ را معنا نمی‌بخشد.

رسانه باید خط‌مشی داشته باشد، مأموریت داشته باشد، مأمور باشد
رسانه باید سنگر باشد؛ برای انتقال سیاست‌های کلان ، برای ایجاد انسجام، برای شفاف‌سازی میدان و تفکیک سره از ناسره.
در این شرایط، ارتباط رسانه با تصمیم‌گیران باید دقیق و دائمی باشد. رسانه باید همیشه هوشیار باشد؛ در مقابل شایعه، فضای مسموم، و جنگ روانی دشمن. اگر رسانه میدان را درست تعریف نکند ، رسانه معاند آن میدان را نادرست ،تحریف و تعریف می‌کند.
در چنین میدانی، رسانه باید از خود بپرسد:
ـ آیا من به رسالتم در چنین شرایطی آگاه هستم؟
ـ آیا دقیق، حرفه‌ای و مسئولانه عمل می کنم ؟
- آیا مطلبی که با مخاطبین به اشتراک می گذارم به سیاست های کلی کشور در چنین مواقعی به امنیت روانی و وحدت و انسجام مردم کمک می کند ؟
در این میدان، رسانه نباید فقط مصرف‌کننده خوراک خبری دیگران باشد. رسانه باید تولیدکننده محتوا باشد.
رسانه‌های محلی، با ارتباط مستقیم با بدنه مردم، نقشی کلیدی دارند. نباید در این بحران‌ها کم‌رنگ شوند. برای همه رسانه‌ها، باید بر اساس ظرفیت‌شان، زیر ساختهای مناسب و تکلیف مشخصی تعریف شود .
در این وضعیت خاص، آزادی بیان به معنای زدن هر حرف و ایجاد آشفتگی نیست.
بی‌ضابطگی، به‌نام حضور، مشروع نیست. هر محتوایی نباید منتشر شود. مردم آرامش می‌خواهند، نه التهاب و بایستی هوشیار و مراقب بود .
اعتماد مردم به رسانه مهم است. نباید به گونه ای عمل کنیم که مردم را به سمت رسانه های معاند سوق دهیم همین‌جا است که مرجعیت رسانه تغییر جهت می‌دهد.
در زمانه‌ای که رسانه‌های فارسی‌زبان وابسته به دشمن، علناً تبدیل به بلندگوی تبلیغاتی دشمن شده‌اند و از نقاب بی‌طرفی فاصله گرفته‌اند، رسانه داخلی باید دقیق، باهوش و منسجم باشد.
آن‌ها با شعارهایی مانند «حقوق بشر» و «آزادی»، می‌خواهند تفرقه بیندازند:
ـ بین مردم
ـ بین مسئولان
ـ بین نیروهای مسلح
- بین قومیتها
بله، زبان‌شان فارسی است؛ اما دل در گرو ایران عزیزمان ندارند بخاطر چند دلار بیشتر یا کمتر شرافت و انسانیت خود را به حراج گذاشته اند .
آنان که روزگاری در این خاک زیسته‌اند و امروز به دشمن خدمت می‌کنند،اگرچه ظواهر ایرانی دارند،اما از ریشه بریده‌اند.و در شأن نام ایران نیستند.
پس در چنین زمانه‌ای، رسانه باید روایت‌گر باشد، دیده‌بان باشد، پدافند باشد و پیشران وحدت.

و در نهایت باید گفت درست روایت کنیم تا نادرست روایتمان نکنند.

* روزنامه نگار و مدرس ارتباطات و رسانه