بن کاسبیت در این یادداشت که در امروز جمعه در پایگاه خبری واللا نیوز منتشر شد، نوشت: این کلمات را در زمانی می‌نویسم که گفته می‌شود نخست وزیری که باعث به بار آمدن آن فضاحت 7 اکتبر(عملیات موفق طوفان الاقصی مقاومت) شد، در حال عزیمت در مقابل نماد یادبود 7 اکتبر است.

این نماد ایجاد شده در شهرک نیر عوز (در اطراف نوار غزه) در واقع نماد فضاحت، اهمال، قصور، پنهان کاری، جاه طلبی و تصورات اشتباه، محسوب می‌شود.

635 روز طول کشید تا بنیامین نتانیاهو توانست تمام شجاعت خود را جمع آوری کرده و خود را به این نقطه برساند.او این کار را بعد از 14 هزار 240 ساعت و بیش از 900 هزار دقیقه انجام داد.

به نوشته این تحلیلگر برجسته صهیونیست، اخیرا نتانیاهو سعی کرده تا به پایگاه‌های محبوبیت سنتی خود هم سری بزند در واقع او به طور بالفعل در سایه آنچه او به زعم خود، آن را پیروزی در جنگ با ایران توصیف می‌کند، برنامه انتخاباتی‌اش را هم تدارک دیده است.

با این حال مشکل اینجاست که این پیروزی همانند کره ماه است که بخش تاریکی هم دارد، بخشی که در آن شکست بزرگش در این جنگ به ثبت رسیده است، شکستی که نتانیاهو باعث آن بوده و مسئولیت مستقیم آن را باید به عهده بگیرد، این همان شکستی است که نتانیاهو در تکاپو و دویدن برای فرار از آن است اما هر چه او می‌دود این شکست بیشتر او را همراهی می‌کند.

اگر نتانیاهو دو هفته یا دو ماه بعد از 7 اکتبر به نیر عوز می‌آمد چه اتفاقی می‌افتاد؟  به طور حتم او در آن زمان کلمات گزنده‌ای را از افراد نجات یافته از این درگیری می‌شنید.

یوآف گالانت(وزیر جنگ سابق رژیم صهیونیستی) این کار را کرد او آنجا ایستاد و با سری خمیده به سخنان و انتقادهای گزنده آنها گوش داد.

به این فکر می‌کردم که نخست وزیران دیگر هم این کار را می‌کردند و بعد از یک هفته به آنجا می‌رفتند، همه به جز نتانیاهو این کار را می‌کردند و با سر خمیده از شکست در آنجا حاضر می‌شدند، اما نتانیاهو تصور می‌کند که این فاجعه است که باید از او عذر خواهی کند و این افراد تحت تاثیر قرار گرفته باید عذر خواه وی باشند.