ورزش 3/در سانحه‌ای دلخراش، دیوگو ژوتا، ستاره باشگاه لیورپول، به همراه برادرش جان خود را از دست داد تا فوتبال یکی از صادق‌ترین و محبوب‌ترین چهره‌های نسل خود را از دست بدهد.

صبح پنجشنبه خبری رسید که قلب میلیون‌ها هوادار فوتبال را شکست؛ دیوگو ژوتا، ستاره پرتغالی باشگاه لیورپول، در سن تنها ۲۸ سالگی و در اوج زندگی و فوتبال، به همراه برادرش از دنیا رفت. خبری باورنکردنی، تلخ و بی‌رحم. گاهی زندگی چنان ضربه‌ای می‌زند که تمام واژه‌ها کم می‌آورند.
اما این فقط یک وداع با یک فوتبالیست نبود. ما با یک انسان مهربان، پدر، همسر، پسر، برادر، دوست و هم‌تیمی خداحافظی کردیم؛ مردی که از محله‌های ساده گوندومار پرتغال، با تلاش و استقامت به قلب فوتبال اروپا رسید.

ژوتا هنوز در ۱۶ سالگی برای تیم محل زندگی‌اش بازی می‌کرد، در حالی‌که دوستانش به باشگاه‌های بزرگی چون پورتو و بنفیکا راه یافته بودند. او با پشتکار فراوان، بدون هیچ ادعایی، پله‌پله بالا آمد؛ از پاسوس‌فریرا به پورتو، از آن‌جا به وولوز و در نهایت لیورپول... جایی که قلب‌ ما را برای همیشه تسخیر کرد.
هواداران لیورپول هیچ‌وقت لحظاتی را که ژوتا برایشان ساخت، فراموش نخواهند کرد: از گل‌های حیاتی مقابل آرسنال، تا ضربه آخر مقابل تاتنهام، پنالتی تعیین‌کننده برابر لسترسیتی و گل آخر در داربی مرسی‌ساید. او همیشه برای لحظات بزرگ آماده بود؛ اگر در زمین نبود، آرزو می‌کردیم کاش بود.

کلوب درباره‌اش گفته بود: «بازیکنی استثنایی، پسری استثنایی. او تمام چیزی بود که یک بازیکن لیورپول باید داشته باشد.»
و راست می‌گفت. ژوتا فقط یک گلزن بی‌رحم و خونسرد نبود، او با اشتیاقش، با خوشحالی‌های پرشور گل‌هایش، با تواضع و منش حرفه‌ای‌اش، تبدیل به بخشی از خانواده ما شد. او مثل خیلی از ما، برای رسیدن به رؤیاهایش سخت جنگید و وقتی رسید، قدرش را دانست.

در فصل ۲۲-۲۰۲۱، ژوتا با ۲۱ گل و ۶ پاس گل، یکی از ارکان قهرمانی ما در جام اتحادیه و FA Cup بود. همان فصلی که به فینال لیگ قهرمانان هم رسیدیم. او در لحظاتی برایمان قهرمان شد که بیشترین نیاز را بهش داشتیم.
و حالا... باید با خاطراتش زندگی کنیم. با آن آهنگ دوست‌داشتنی سکوها:
«Oh, he wears the number 20, he will take us to victory…»

دیوگو، تو با جام در دست، در آخرین روز زندگی‌ات، رفتی. اما لبخندت، تلاش بی‌پایانت و آن پیراهن شماره ۲۰، برای همیشه در قلب ما می‌ماند.
تو فقط یک بازیکن فوتبال نبودی. تو بخشی از زندگی ما بودی، و خواهی ماند.
از طرف یک هوادار لیورپول که به عشق تو گریه کرد:
مرسی بابت تمام لحظات. روحت شاد، قهرمان.