روزنامه سازندگی/ «در غبار فریب و دروغ ایران،‌ ایران ماند» عنوان یادداشت روز در روزنامه سازندگی به قلم صالح نقره‌کار است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:

در میانه‌ توفان‌های رسانه‌ای، عملیات‌های روانی و دروغ‌های بزرگ بشردوستانه، آنچه ایران را برپا نگاه داشته، نه‌فقط قدرت نظامی یا دیپلماسی که ستون سترگ فرهنگ، اصالت و فرزانگی این ملت است. ایرانی که امروز زیر سنگین‌ترین فشارهای سیاسی، امنیتی، اقتصادی و تبلیغاتی ایستاده، تکیه‌اش نه بر حمایت قدرت‌ها بلکه بر پشتوانه‌ای از هزاران سال خرد، تنوع فرهنگی و همبستگی است. در ۱۲ روزی که جهان با چهره‌ای دیگر از نظم بین‌المللی مواجه شد- در این ۱۲ روز منحوس که دم خروسِ ادعای حقوق بشر بیرون زد- ایران تنها ماند. نه‌تنها از حمایت مدعیان جهانی برخوردار نشد بلکه بار دیگر در میدان قضاوت‌های ناعادلانه و رفتارهای قبیله‌ای گرفتار آمد اما برخلاف تصور آنهایی که گمان بردند ایران تضعیف خواهد شد، این تنهایی به فرصتی برای بازخوانی ارزش‌های بومی، بازسازی انسجام داخلی و شفاف شدن چهره‌ واقعی جهان تبدیل شد. تاریخ از یاد نخواهد برد که در دوران بحران، چطور نهادهایی چون شورای امنیت، سازمان ملل و حتی دادگاه‌های بین‌المللی در برابر فریادهای عدالت‌طلبانه کر شدند؛ چگونه کشورهای غربی که گوش فلک را از شعارهای حقوق بشری پر کرده بودند، در لحظه‌ آزمون چشم بر جنایت بستند. همان‌ها که همواره از صلح، مدارا، گفت‌وگو و انسان‌گرایی دم می‌زنند، حالا یا مهر سکوت بر لب زدند یا آتش‌افروزان را به سلاح و مشروعیت تجهیز کردند. این روزها تنها ایران نیست که شاهد استانداردهای دوگانه و تبعیض‌ نهادینه‌شده در ساختار قدرت جهانی است؛ فلسطین، لبنان، یمن و بسیاری دیگر نیز هزینه‌ سکوت جهان را با خون فرزندانشان می‌پردازند. ایران اما از این ماجرا سربلند بیرون آمده است؛ ملتی با همه‌ تفاوت‌ها، نقدها، گرایش‌ها و خرده‌فرهنگ‌ها که در وقت خطر، گرد عزت ملی و تمامیت ارضی خود حلقه زده‌اند. تبلور این همبستگی، نه‌تنها یک پاسخ سیاسی که یک پیام تاریخی است: ایران فرونخواهد ریخت. در مقابل، شرکای باندهای تروریستی که خود را در پوشش حقوق بشر پنهان کرده‌اند، امروز بیش از هر زمان با چهره‌ عریان از پشت پرده بیرون آمده‌اند. رسانه‌هایی که به جای حقیقت، پروژه‌پذیر هستند؛ دولت‌هایی که به‌ جای عدالت، جیب‌های سنگین‌تر را ترجیح می‌دهند؛ و نهادهایی که به جای دفاع از مظلوم، گوش‌‌ به‌فرمان قدرت‌های بزرگ‌ هستند. اینها باید بدانند که دروغ، ظلم و فریب، هیچ‌گاه پایدار نخواهد ماند. قاموس عالم بر بقای حق استوار است نه باطل. تاریخ بارها نشان داده است که ظالم هر چقدر هم که قدرتمند باشد، در نهایت در باتلاق بی‌عدالتی خود فرومی‌رود.
و اما ما؛ ما ایرانیان، فارغ از گرایش‌ها و نقدهای درون‌مان، امروز بیش از همیشه نیازمند وحدت، همبستگی و هوشیاری هستیم. در این فضای پرفریب، این ما هستیم که باید روایت‌گر حقیقتمان باشیم؛ نباید بگذاریم رسانه‌های بی‌طرف‌نما، هویت ما را دگرگون جلوه دهند.
در این هنگامه باید به صدای میراث خود گوش فرا دهیم؛ به زبان عرفان، به زبان انسان. همان‌گونه که مولانا قرن‌ها پیش هشدار داد:
«پس عزا بر خود کنید ای خفتگان/ زانکه بد مرگی است این خواب گران».
آری! این خوابِ گرانِ بشر که فریب را به‌جای حقیقت و قدرت را به‌جای عدالت نشاند، فرجامی جز سقوط نخواهد داشت اما ایران با چشم باز و دل آگاه، ایستاده است.